36 Perspectief De theologie van Herwig Aldenhoven als voorbeeld van neo-patristisch denken1 Dr. Mattijs Ploeger 1. Aldenhoven: paradigmatisch voor oud-katholiek theologisch denken Na de bijdragen van rooms-katholieke en lutherse zijde,2 zou u van mij kunnen verwachten dat ik als laatste spreker het oudkatholieke woord laat horen. Dat zou ik ook best hebben kunnen doen, omdat het denken van Herwig Aldenhoven mijns inziens paradigmatisch is – of zou moeten zijn – voor oud-katholiek theologiseren, liturgie vieren en het geloof leven.3 De accenten die al genoemd zijn, zijn belangrijke methodische aspecten van oud-katholieke theologie.4 Ten eerste het beroep op de Vroege Kerk, inclusief de zelfkritische vraag wat dit beroep op de Vroege Kerk nu eigenlijk wel en niet betekent. Ten tweede de liturgie – vooral de eucharistische liturgie – als centrale „plaats“ van kerkelijk leven en als centrale „locus“ voor theologisch inzicht. Ten derde de ecclesiologie als belangrijk thematisch veld van de oud-katholieke theologie, enerzijds noodzakelijk als verklaring voor onze zelfstandigheid als oud-katholieke kerk, anderzijds tegelijk bedoeld als bijdrage aan oecumenisch denken over kerk en christen-zijn. Hopelijk ook paradigmatisch voor oud-katholieke theologie is het feit dat bij Aldenhoven „hoog-theologische“ overwegingen steeds zijn verbonden met een pastorale betrokkenheid, en daardoor ook met de vraag hoe een katholieke theologie er in de huidige tijd uit zou kunnen zien. Tot zover mijn pleidooi, het boek van Aldenhoven als belangrijk voorbeeld van oud-katholieke theologie te beschouwen. En ik pleit er ook voor, dat wij in de oud-katholieke theologie in Aldenhovens voetstappen treden, omdat het mijns inziens de opdracht van
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=