Perspectief 2022-59

2022-59 21 Oud-katholieke vragen aan protestanten Ds. Trinette Verhoeven Bij de aanbieding van het boek “Lex orandi, lex credendi” van Herwig Aldenhoven werd aan mij gevraagd enkele woorden te spreken. Aldenhoven wil in een oudkatholieke traditie staan met respect voor de vroege kerk en de Oosterse Orthodoxie. Daarbij beschrijft hij de vernieuwing in de oudkatholieke liturgie vanaf de 70er jaren van de 19e eeuw. Ik reageer vanuit een protestantse en meer specifiek lutherse praktijk, niet als liturgiewetenschapper maar voluit betrokken op de oecumene.1 © Foto: Sandra Haverman (uitsnede) 1. Wat kunnen Lutheranen van Aldenhoven leren? Tot voor kort bestond de oecumene vooral uit het uitbenen van verschillen om zo een basisovereenkomst te vinden. Ik denk aan bij voorbeeld de Joint Declaration on Justification uit 1999, waarin rooms–katholieken en lutheranen een overeenkomst sloten over de rechtvaardigingsleer, waarbij zorgvuldig werd weergegeven waarover overeenstemming gevonden werd en over welke zaken nog gesproken moet worden. Sinds een aantal jaren is er echter een andere trend waarneembaar, die van “Receptive ecumenism”. Ik citeer een definitie die ik vond op de website van Churches together die voor mij wel erg duidelijk is. “Receptive ecumenism is essentially very simple. Instead of asking what other Church traditions need to learn from us, we ask what our tradition needs to learn from them.” Nu is dat wel spannend. Ik merk dat het ook nog niet zo eenvoudig is. Mijn rol zou dan vooral de vragende zijn: wat is er in mijn traditie dat aanvulling van de oudkatholieke traditie zou kunnen gebruiken. Ik merk dat ik snel geneigd ben toch weer mijn traditie tegen de oudkatholieke aan te houden. Maar ik doe een poging. Het boek prikkelt. Er wordt een keur aan onderwerpen besproken, te beginnen met de rol van het epiclesegebed. Mij valt

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=