2022-58 SYNODALITEIT IN HET LEVEN VAN DE KERK 9 Openingswoord Mgr. Dr. J. van den Hende In 2015, bij de vijftigste verjaardag van de oprichting van de Bisschoppensynode door paus Paulus VI, benadrukte paus Franciscus in een toespraak het belang van synodaliteit. Paus Franciscus benadrukte dat God van de Kerk vraagt dat zij synodaal is. De paus zei “De weg van synodaliteit is de weg die God van de Kerk van het derde millennium verwacht”. Synodaal wordt afgeleid van het Griekse woord ‘sun hodos’: het samen op weg zijn met verschillende geledingen van de Kerk. De oproep van paus Franciscus betekent niet dat het synodaalzijn van de Kerk pas van recente datum is, of nu pas van de grond moet komen. Integendeel, synodaliteit heeft oude wortels. De canonist en later bisschop van Lugano, Eugenio Correcco (1931-1995), maakte in zijn studies over kerkgemeenschap en synodaliteit duidelijk dat de Kerk reeds in het begin een structuur kende van samenkomen en samen op weg gaan in geloof. Reeds in de tweede helft van de tweede eeuw werden synodes gehouden. In de derde eeuw werden synodes een vast onderdeel van de opbouw van de Kerk. Ook het document van de Internationale Theologencommissie uit 2018, getiteld ‘De Synodaliteit in het leven en de zending van de Kerk’ gaat in op het grondgegeven van synodaliteit in het licht van de apostolische traditie. Het Tweede Vaticaans Concilie benadrukte in 1965 in het document ‘Christus Dominus’ (art. 36) de betekenis van synodes en concilies vanaf de eerste eeuwen, en spreekt de wens uit dat synodes en concilies die van oudsher in de Kerk bestonden tot nieuwe bloei zouden komen. Vandaag op deze studiemiddag staat de synodaliteit van de Kerk als onderwerp centraal: synodaliteit als constitutieve dimensie van de Kerk. Deze studiemiddag heeft alles te
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=