Perspectief 2022-58

DEEL 2 72 Perspectief Synodaliteit en de Protestantse Kerk Dr. Arjan Plaisier 1. Intro De kerk is naar haar wezen lichaam van Christus en tempel van de Geest. Dat maakt de kerk tot een volstrekt unieke gestalte. Christus wordt ook wel het Hoofd van het lichaam genoemd, waarmee in ieder geval ook is uitgedrukt dat Christus zelf het hoogste gezag in de kerk vormt. Elke vorm van kerkregering zal daar uitdrukking aan moeten geven. Het lijkt erop dat deze gedachte in een postmoderne cultuur voor veel kerkleden, inclusief ‘leidinggevenden’, moeilijk te bevatten is. Dat is overigens niet nieuw. Omdat de kerk een zichtbaar lichaam is, waarin in alle lagen en in alle opzichten mensen een rol spelen, is de spanning tussen kerk als lichaam van Christus en kerk als menselijke instelling gegeven. 2. Presbyteriaal-synodaal De Protestantste kerk heeft aan de ‘Christusregering’ uitdrukking gegeven in een presbyteriaal-synodaal stelsel. Daarmee neemt ze een tussenplaats in tussen een hiërarchisch en een congregationalistisch stelsel. Dat deelt ze overigens met de meeste protestantse (gereformeerde) kerken in Nederland. De basisidee is dat de kerkregering berust bij de samenkomende ambten, de ‘vergaderde ambten’. Ambtsdragers zijn door God geroepen en door handoplegging bekrachtigd om de kerk te dienen en Christus te representeren. Ambtsdragers worden voorgedragen door de gemeente of met instemming van de gemeente ontvangen om hun dienstwerk te verrichten. Het is door de gemeente dat God zelf de ambtsdragers roept tot dienst. De ambtsdragers beloven de Schrift als enige ‘regel van het geloof’ te aanvaarden en daarmee

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=