DEEL 2 68 Perspectief Synodaliteit in de Anglicaanse traditie Rev. Matthias Thijs 1. Geschiedenis De structuur van de Anglicaanse kerk wordt vaak beschreven als episcopally-led and synodically governed (episcopaal geleid en synodaal bestuurd). De oorsprong van deze structuur stamt uit 1919 toen de Church of England Assembly (Powers) Act 1919 door het Britse parlement in werking werd gesteld, welke de Church of England de macht gaf om wijzigingen voor te dragen in de wetgeving met betrekking tot de Church of England. Als gevolg hiervan werd de Church Assembly opgericht, bestaande uit een House of Bishops, een House of Clergy en een House of Laity. Deze Church Assembly richtte vervolgens in iedere parochie een plaatselijke kerkenraad op. Naar aanleiding van de Synodical Government Measure 1969 is in 1970 de Church Assembly ontbonden en is de General Synod of the Church of England opgericht, opnieuw bestaand uit een vertegenwoordiging van bisschoppen, geestelijken en leken. Als onderdeel van de verdere democratisering van de Church of England is toen ook de macht van de Aartsbisschoppen van Canterbury en York verder teruggeschroefd. Nog steeds is het zo dat aanpassingen aan de statuten van de kerk een wetswijzigingen noodzaken (geen scheiding van kerk en staat in Engeland) die in het parlement behandeld worden door de Ecclesiastical Committee. De General Synod bestaat momenteel uit 483 leden, waaronder alle diocesane bisschoppen (ca. 50 in totaal), ca. 200 vertegenwoordigers van de geestelijkheid en een maximum van 250 vertegenwoordigers van de leken. De taken van General Synod zijn: het aandragen van wijzigingen in wetgeving en doctrine, het goedkeuren van vormen van liturgie, het reguleren van relaties met andere kerkgenootschappen, woordvoering met betrekking tot
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=