2022-58 SYNODALITEIT IN HET LEVEN VAN DE KERK 21 Aan elkaar gegeven: Een protestants perspectief op synodaliteit Prof. dr. Arnold Huijgen 1. Inleiding Toen ik onlangs door de Vereniging voor Oecumene werd uitgenodigd om te spreken op een studiedag over synodaliteit, voelde ik me vereerd maar ook wel een beetje verward. Zelf komend uit een protestants kerkelijk nest dat zich presbyteriaalsynodaal noemt, moet ik bekennen dat ik in eerste instantie niet begreep wat er met 'synodaliteit' wordt bedoeld. Bij een synode denkt een protestant allereerst aan een kerkelijke vergadering waar afgevaardigde ambtsdragers een vastgestelde agenda afwerken. Ik heb inmiddels geleerd dat de rooms-katholieke kerk gaat terug naar de oorspronkelijke betekenis van het begrip 'synode': een weg die je samen gaat, samen op weg zijn - en dat dit een specifiek accent van paus Franciscus is, aangezien ook in de rooms-katholieke kerk een synode doorgaans een kerkelijke vergadering aanduidt.1 De drie speerpunten zijn, zoals bekend, communio (gemeenschap), participatio (deelnemen) en missio (de zending en roeping van de kerk). Het synodale proces loopt wel uit op een bisschoppensynode in 2023, maar het begint bij de gewone gelovigen. In mijn bijdrage wil ik vanuit gereformeerd perspectief reflecteren op deze gang van zaken, door eerst te belichten hoe synodale processen in gereformeerde kring werken en daarna mee te denken met enkele aspecten die in het voorbereidende document voor het synodale proces staan benoemd.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=