2022-57 34 Maria in oecumenisch perspectief Prof. dr Arnold Huijgen 1 Inleiding Ronduit dankbaar ben ik, meer in het algemeen voor de manier waarop mijn boek Maria: Icoon van genade in de breedte van theologische Nederland is ontvangen en meer specifiek voor de uitwisseling van gedachten met Willien van Wieringen en Marcel Sarot.1 Die uitwisseling begon op 9 december 2021 in het gebouw van de Tilburg School of Catholic Theology in Utrecht, hoewel wat Sarot betreft het – zoals hij zelf noteert – al de vierde keer is dat hij op mijn boek reageert. In dit nummer van Perspectief zetten we de uitwisseling van gedachten verder voort. Daarbij betrek ik ook de uitgebreide recensie van Eduardo Echeverria in ditzelfde nummer. Hopelijk lukt het inhoudelijk een stap verder te zetten dan in het boek is gedaan. Voordat ik naar de inhoud ga, wil ik graag nog twee dingen markeren wat de reacties op mijn boek betreft. Ten eerste: de reacties uit kringen rond het Reformatorisch Dagblad waren enerzijds voorspelbaar, maar toch opvallend. Daags na een groot interview in het RD over mijn boek,2 en op de dag van het verschijnen ervan, kregen drie reformatorische predikanten, keurig verdeeld over diverse denominaties, de gelegenheid om uitermate kritisch te reageren.3 Op het interview, niet op het boek – dat hadden ze immers nog niet gelezen. De kennelijke behoefte om de aandacht voor Maria direct te beteugelen, zou erop kunnen wijzen dat het hier om een open zenuw in de reformatorische tak van het protestantisme gaat. Ten tweede viel de royale ontvangst van het boek in protestantse maar vooral ook in rooms-katholieke kring mij op. Je verwacht een hoogleraar van de Theologische Universiteit van de Christelijke Gereformeerde Kerken te Apeldoorn misschien niet direct in allerlei
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=