20 Dr. Eleonora Hof Perspectief Deze open ruimtes zijn van onschatbaar belang voor de kerken nu. In deze vrije ruimtes kan men van gedachten wisselen en dieper reflecteren. Kerken moeten deze vorm koesteren en ook actief blijven vormgeven. Ik zie dit als een vorm van het oefenen van democratie binnen de kerken: elk lid is van belang en moet ook de mogelijkheid hebben om zich bij te scholen en te ontwikkelen rond belangrijke maatschappelijke thema’s. De klimaatcrisis is ongetwijfeld één van de meest urgente maatschappelijke issues. Als hedendaags voorbeeld zou ik bijvoorbeeld de stemmen van Koos van Noppen en Trees van Monfoort willen noemen. Zij leven zelf voor hoe je duurzaam kan leven en zijn ook onvermoeibaar bezig door middel van lezingen en opiniestukken om dit onderwerp op de agenda van de kerken te zetten. 5. Kanttekening: de prijs van eenheid Nu ik drie stimulerende factoren genoemd heb die constructief bijdragen aan veranderingsprocessen binnen de kerken, wil ik graag één kanttekening maken. Dit betreft de prijs van de eenheid. De Oud-Katholieke Kerk heeft in het doorvoeren van veranderingen altijd op basis van eenheid en consensus gehandeld. Uit de biografie blijkt dat dit handelen op basis van consensus eigen is aan het karakter van Glazemaker. Hij was niet iemand die de zaken op scherp zette, maar juist iemand die als een verbinder en goede communicator de verschillen wilde verbinden. Voor Glazemaker zijn de banden binnen de oecumene en de IBC (International Bishops Conference) van fundamenteel belang. Hij wil niet voor de troepen uitlopen, maar besluiten verankeren met een zo breed mogelijk draagvlak. In de biografie lezen we: “’Persoonlijk zie ik geen belemmeringen voor de openstelling van het ambt – zo het al niet als heilsnoodzakelijk moet worden beschouwd – maar ik kan en wil de IBC niet op het spel zetten. Er zal consensus binnen de IBC gevonden moeten worden.’ Kortom, Glazemaker is vóór maar niet ten koste van de eenheid in de IBC.”4 Maar hoe verhoudt zich deze eerder afwachtende houding hier tot wat ik eerder citeerde van Glazemaker: “je kan niet altijd wachten tot de laatste ja zegt?” Met andere woorden: wanneer is het wijs om op een consensus te wachten om de eenheid van de kerk niet in
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=