50 Myrthe Lübbers, MScR Perspectief zijn voor eenieder die bescherming nodig heeft. We kunnen net als Jezus ons kruisje dragen, maar we kunnen ook de weg van Maria volgen. Een weg van compassie en actief meelijden met de pijn van de ander. Door de last te dragen van anderen wordt op zo’n moment Christus als het ware in je geboren. Ik vond het ook mooi hoe Bikram Lalbahadoersing, voorzitter van de initiatiefgroep In Vrijheid Verbonden, sprak over moedig zijn maar zonder naïviteit. Zie daarvoor ook het interview met hem op oecumene.nl naar aanleiding van de verschenen bundel Menselijke Waardigheid en Mensenrechten in Nederland. Investeren in contact met mensen (en misschien in bredere zin: in onderlinge verbondenheid) geeft geen garantie dat het lukt. Mensen kunnen elkaar echt pijn doen, dat zal eenieder van ons wel eens ervaren hebben. Dat betekent echter niet dat we ons volledig moeten afschermen voor wie dan ook, zoals Simon en Garfunkel bezingen in het lied I am a rock. Inderdaad, “If I never loved, I never would have cried”, maar dan doe je jezelf en anderen ontzettend tekort. Je mist dan het mooie en verdiepende contact met medemensen. Het kan eng zijn, maar door je open te stellen vergroot je wel de kans dat je die ervaring tegenkomt. Dat geldt voor jezelf, maar we zouden elkaar daar ook in kunnen helpen door de ander liefdevol te benaderen en door ruimte te geven zodat diegene de kans krijgt om zich open te stellen. Zoals zuster Hildegard Koetsveld mij vertelde: de liefde van de ander helpt jou om zelf ook lief te hebben. Zelfontlediging door gehechtheid aan passies los te laten Bij zelfontlediging staat de beweging richting de ander voorop, maar hoe maak je ruimte voor die ander als je nog vol zit met jezelf? Je zou dan misschien denken dat het logisch is om eerst maar eens bij jezelf te beginnen. Van zuster Hildegard Koetsveld had ik echter begrepen dat dat niet het geval is: je begint bij de ander. Dus door het maar gewoon te doen, die beweging maken richting de ander, zal het zelf sterven. Nu ik hierover schrijf denk ik dat ik misschien een tegenstelling zag die er eigenlijk niet is: door je te richten op de ander werk je aan jezelf en als je bezig bent met het zelf te doen laten sterven betekent dat automatisch dat je je op de ander richt. Immers, wanneer we persoon zijn is verschil niet meer scheidend, gemeenschap en jezelf zijn wordt dan één.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=