Perspectief 2021-53

2021-53 Van algemeen priesterschap tot nieuwe evangelisatie 13 Pouw veel nadruk legt op het beeld van de kerk als een familie, en de implicatie daarvan dat onze gelijkheid als gelovigen niet primair hierin bestaat dat wij delen in het algemeen priesterschap, maar dat wij allen kinderen van God zijn. 11 Ik moet dan denken aan het verhaal van een studente van mij, inmiddels predikante in de PKN, die van Katholiek Pro- testant was geworden. Zij legde mij uit dat zij een keer in een preek in een protestantse kerk had gehoord dat zij een kind van God was. Die gedachte, die zij maar eigen zeggen nog nooit in een Katholieke kerk had gehoord, was bij haar ingeslagen als een bom en had er uiteindelijk toe geleid dat zij protestants werd. Sindsdien heb ik erop gelet, en ik denk inderdaad dat bij ons Katholieken dit beeld veel minder centraal staat dan bij pro- testanten. 12 En het beeld van de kerk als familie is in de Katholieke theologie een marginaal beeld; nergens eerder zag ik het zo beklemtoond als in het boek van Pouw. 13 2. Openheid om van elkaar te leren In dialogen tussen de Rooms-Katholieke Kerk en protestantse kerken is de afgelopen jaren het meeste vooruitgang geboekt waar men bereid was om, zonder de formuleringen van vergane eeuwen te loochenen, gezamenlijk op zoek te gaan naar nieuwe, voor onze tijd en voor beide partijen aanvaardbare verwoordingen van ons gezamenlijk christelijk geloof. Dan kan men veelal tot de conclusie komen dat men de wederzijdse veroordelingen uit het verleden nu niet zo zou herhalen, en dat men, ondanks accentverschillen, het geza- menlijk geloof in dezelfde woorden vatten kan. 14 Natuurlijk moeten wij in het oecumenisch gesprek onze eigenheid niet verloochenen. Maar laten wij wel steeds eerst kijken wat wij van de ander kunnen leren, alvorens wij onze kritiek verwoorden. Dat is het uitgangspunt van wat tegenwoordig receptieve oecumene heet, 15 een uitgangspunt dat bij monde van Walter Kasper en Kurt Koch ook door de Rooms-Katholieke Kerk is omarmd. 16 Ik vermoed dat het met mijn eigen levensgeschiede- nis te maken heeft dat ik deze benadering haast intuïtief volg; mijn eigen geloofsopvoeding heb ik minder te danken aan het post-Katholieke gezin waaruit ik af- komstig ben, dan aan de protestants-christelijke scholen die ik bezocht. Ik ben daar nog altijd dankbaar voor.