Perspectief 2021-52

2021-52 Een Quaker perspectief 49 6. Voor de wereld en in de wereld In het dialoogverslag staat een heel interessante opmerking van de Doopsgezinde theo- loge Anne- Marie Visser. Zij stelde dat de ‘migrantentraditie’ van de Doopsgezinden – waarbij zij telkens emigreerden van bijvoorbeeld Nederland naar Polen en Rusland en van daaruit weer naar Canada en de Verenigde Staten- relevant is voor het ‘theologiseren’ door Dopers (XXII). Dat denk ik ook en dat zal ik illustreren aan de hand van een anekdote hieromtrent. Begin tachtiger jaren werd een gezamenlijke ‘Quaker -Mennonite Working Group on Eu- ropean Security’ opgericht die tot doel had om – achter de schermen en i n ‘stille diplomatie’ hoge vertegenwoordigers van de NAVO – en de Warschau-verdragsorgani- saties met elkaar in gesprek te brengen over de veiligheidsarchitectuur in Europa. Dat kon niet in het NAVO- hoofdkwartier in Brussel maar alleen op ‘neutraal’ terrein en er werden dus gesprekken georganiseerd op het Quakercentrum in Brussel. Leden van de werkgroep waren Doopsgezinden en Quakers uit heel Europa en een vertegenwoordiger van het Mennonite Central Committee in Brussel. We mikten op deelname vanuit de twee ver- dragsorganisaties op een hoog niveau. Daarom ging ik met de jongeman die toen de Doopsgezinde vertegenwoordiger was in Brussel naar de Nederlandse ambassadeur bij de NAVO – omdat ik die persoonlijk kende – om hem te verzoeken te bepleiten bij zijn collegae-vertegenwoordigers om niet alleen de uitnodiging om deel te nemen aan deze dialoog te aanvaarden, maar ook een sterke vertegenwoordiging te sturen – diplomatiek dan wel militair. Toen wij beiden bij het NAVO-hoofdkwartier aankwamen werden we zon- der omhaal toegelaten en direct naar de Nederlandse ambassadeur gebracht. Toen we ons voorstelden vroeg de ambassadeur aan mijn doperse metgezel waar hij vandaan kwam. Deze zei: mijn familie emigreerde ooit vanuit Vlaanderen naar Nederland, vanuit Nederland naar Polen, vanuit Polen naar Rusland en van daaruit uiteindelijk via Canada naar de Verenigde Staten. De ambassadeur vroeg of hij nog doperse familie of contacten had in Rusland. Hij was namelijk ook ambassadeur in Rusland geweest en had toen geïso- leerde doper se gemeenschappen bezocht waar men nog ‘platt - deutsch’ sprak. Hij vroeg of de familie van mijn doperse vriend dat ook nog sprak, waarop deze bevestigde dat zijn grootouders dat inderdaad nog deden. Mede omdat de ambassadeur ook contacten met