Perspectief 2021-52

2021-52 Een Quaker perspectief 47 Wij blijven daarom op grond van ons diepe overtuiging de inzet van dodelijk geweld onder alle omstandigheden afwijzen en kiezen voor een andere weg. Zo kiezen wij voor geweldloze (burger) interventies in brandhaarden naar het model van de Christian Peacemaker Teams en Peace Brigades International; voor het inzetten op hervorming van het internationale stelsel, zowel het eco- nomische stelsel als de internationale samenwerking op het vlak van vrede en veiligheid: de Wereldraad zou de VN nog meer dan voorheen moeten steunen bij het realiseren van de Millenniumdoelen, het hervormen van de Veiligheids- raad en het versterken van de nieuwe Peace Building Commission (PBC). 5. Militaire dienst en burgerdienst Het verslag stelt dat de katholieke leer er van uit gaat dat ‘in militaire dienst gaan niet verkeerd is, maar gewetensbezwaren tegen militaire dienst ook gerespecteerd wor- den’(114). Op diverse plaatsen in dit document wordt echter in negatieve termen over gewetensbezwaren tegen de vervulling van de militaire dienst gesproken. Zo wordt de term ‘ dienst weigering ’ gebruikt (bijvoorbeeld XX, 144). Terwijl het toch eigenlijk gaat om het aantekenen van gewetensbezwaren (op geloofsgronden) tegen het vervullen van de militaire dienst, waarvoor echter een burgerdienst aan de gemeenschap in de plaats treedt (van de zelfde duur). Zo vervulde ik – als erkend gewetensbezwaarde – mijn burgerdienst als vrijwilliger in het kader van de ontwikkelingssamenwerking in Afrika. In Nederland is de erkenning van gewetensbezwaarden goed en wettelijk geregeld. Dat is echter in lang niet alle landen waar Quakers leven het geval en toch tekenen zij ook daar gewetensbe- zwaren aan, soms met uiterst problematische gevolgen. In sommige landen in Afrika bijvoorbeeld worden Quakers daarom nog steeds gediscrimineerd en uitgesloten, zoals dit in het verleden ook in Europese landen het geval was; zij mogen geen universitaire studies volgen en geen staatsambten vervullen. Tijdens de Assemblee van de Wereldraad van Kerken in Busan wilden de traditionele vre- deskerken ook de aandacht vestigen op het lot van gewetensbezwaarden in Zuid-Korea (gevangenisstraf, discriminatie en uitsluiting). De kerken in Zuid-Korea vonden dat dit niet op de agenda hoorde, waarop de vredeskerken in een zogeheten ‘minute of dissent’ – de