Perspectief 2021-52

28 Prof. dr. Peter-Ben Smit Perspectief doopsgezinde traditie. Belangrijker nog dan het bestaan ervan in beide tradities is dat er, tenminste in enkele stemmen ook belangrijke convergentie in de interpretatie ervan te vinden is. Zo schrijft de (actuele) algemene instructie op het Romeinse Missaal ‘ Dan volgt de vredesritus, waarin de Kerk vrede en eenheid voor zichzelf en heel de mensenfamilie afsmeekt en de gelovigen onderling hun kerkelijke gemeenschap (communio) en hun we- derzijdse liefde tot uitdrukking brengen ’ (par. 82). 5 Een Doopsgezind liturgie- we tenschapper zoals Eleanor Kreider stelt bijvoorbeeld dat de vredegroet ‘can serve as a seal of love, mutuality and reconciliation among the people of God. The Spirit among us makes our worship vital by expressing peace and effecting peace.’ 6 Ook benadrukt ze dat de vredegroet de werkelijkheid van verzoening in de gemeenschap tot uitdrukking brengt: ‘The kiss of peace expresses the reality of this reconciliation in our worship.’ 7 Wat in beide gevallen opvalt, is dat de vredegroet als iets gezien wordt dat ofwel een door God be- werkstelligde realiteit (verzoening, vrede) in de gemeente tot uitdrukking brengt en er een teken van is, ofwel dat God (dan wel: de Geest) handelend door deze ritus deze vrede tot een realiteit maakt. In beide gevallen kan de rite uitstekend als een sacrament gezien wor- den, een werkzaam en zichtbaar teken van Gods handelen in het verlengde van Gods bredere handelen in het leven van de kerk als geheel (sacramenteel verstaan van de kerk). Zo valt er wellicht, uitgaande van een gemeenschappelijk sacramenteel verstaan van de kerk, ook in de door de kerk gevierde riten, gemeenschappelijk inzicht in sacramentaliteit te vinden. En wat op dit punt voor de dialoog tussen de Rooms-Katholieke Kerk en de Mennonite World Conference geldt, kan natuurlijk ook uitstekend voor gesprekken in an- dere samenstelling gelden. De vredegroet heeft zo behoorlijk oecumenisch potentieel. 4. Slot Bovenstaande reflectie op de dialoog tussen de Rooms-Katholieke Kerk en de Mennonite World Conference heeft geprobeerd twee dingen aan te spreken en wel aan de hand van deze specifieke dialoog, maar met het oog op het bredere oecumenische veld. Het eerste punt betrof de ruimte die ontstaat wanneer een ontmoeting tussen twee tradities, zeker tussen twee tradities met een verleden of heden van conflicten, plaatsvindt op het terrein van een thema waarmee beide zich kunnen identificeren en zelfs kunnen begroeten als iets nastrevenswaardigs, in dit geval: vrede. Het tweede punt betrof de manier van kijken

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=