Perspectief 2021-52

24 Prof. dr. Fred van Iersel Perspectief migratie naar zeer verschillende nationale contexten is er in de doopsgezinde denominatie veel intern pluralisme. Doopsgezinden zijn niet in alle landen homogeen pacifistisch en staan niet onder alle omstandigheden afwijzend tegenover gewapende zelfverdediging. De Rooms-Katholieke Kerk staat op haar beurt voor een uitdaging die, vergeleken met die van de doopgezinde inbreng in ‘ Samengeroepen om vredestichters te zijn’ , spiegelbeeldig is: hoe komt een visie die op het – gecentraliseerde – topniveau in een wereldkerk ontwik- keld is, terecht in verschillende nationale contexten om vervolgens te landen op het grondvlak van diocesen en parochies? De beantwoording van die vraag vereist een bena- dering die gericht is op gerichte, ook beleidsmatige implementatie van de verworven inzichten. 8. Gezamenlijke opgave Daarmee staan paradoxaal, de doopsgezinden en rooms-katholieken vanuit verschillende vetrekpunten voor dezelfde opgave: de vredesdialoog te bevorderen en deze te verbinden met praktijken die tegelijk mondiaal gericht zijn en op nationaal en lokaal niveau relevant. Hierbij kunnen ze geholpen worden door het maatschappelijk middenveld, in het bijzon- der non-gouvernementele organisaties, die de inzet voor vrede operationaliseren en op verschillende niveaus in concrete praktijken vertalen. Beide genootschappen worden hierin – eveneens paradoxaal – wellicht geholpen door de religieuze individualisering die zich in de Westerse cultuur voltrekt. Want het is precies die individualisering waardoor het mogelijk is om aan te sluiten bij de vraag naar de gezindheid en de intenties van mensen, en bovenal om de vraag te stellen naar de consequenties van het geloof voor individuele gelovigen. Die zijn onder meer aan de orde bij de bereidheid tot navolging van Christus en de persoonlijke inzet voor vrede. We moeten de vraag durven stellen: wat doet u zelf om vrede te stichten? Wanneer deze vragen educatief worden aangepakt, kan van de ver- zwakking van instituties gebruik worden gemaakt om het sterkste punt van de christelijke theologie en moraal van de vrede aan de orde te krijgen: de roep uit de Bergrede om vredestichters te zijn. Beide kerken zullen daarom mijns inziens veel baat hebben bij de samenwerking met NGO’s die zich richten op vredeseducatie.