Perspectief 2021-52

2021-52 15 De roep om vredestichter te zijn De encycliek ‘Fratelli Tutti’ en het rapport ‘Samengeroepen om vredestichters te zijn’ – een vergelijking van vredestheologie en vredesmoraal Prof. dr. Fred van Iersel 1. Inleiding In deze reflectie op ´ Samengeroepen om vredestichters te zijn om vredestichters te zijn ´ en ´ Fratelli Tutti ´ wil ik niet zozeer de inlei- ding op het rapport herhalen die ik met ds. Visser samen schreef, of mijn nabeschouwing bij het document herhalen. Wel wil ik graag parallellen en verschillen zoeken tussen ‘ Samengeroepen om vredestichters te zijn ’ en de nieuwe encycliek van paus Fran- ciscus, Fratelli Tutti . Daartoe wil ik graag starten met een reflectie op de meerdimensionale aard van vrede. Vrede heeft, zo meen ik een spirituele dimensie, een theologische (de reflectie op de vrede van Christus en de vrede die Christus is), een normatief-ethische (de reflectie op kernwaarden in verband met vrede), een sociaal/maatschappelijke (de reflectie op de aard van conflicten en manieren we die kunnen hanteren), een nationaal/politieke (de reflectie op de staat als institutie met een geweldmonopolie) en een internationale dimensie (de reflectie op internationale vei- ligheid). Ik meen dat een ingang in ‘ Samengeroepen om vredestichters te zijn ’ vanuit de vraag naar vrede legitiem is, omdat vrede in dit document een centrale rol speelt, zeker als we vrede niet enkel opvatten als behorend tot het politieke domein. Het was de Zwitserse theoloog Hans Kűng die zei dat er geen wereldvrede kan zijn zonder vrede tussen religies. Dat ver- band met vrede geldt mijns inziens evenzeer in de oecumene binnen het christendom. Daarenboven heeft Christus indringend gebeden om onze eenheid als christenen. Hoe kunnen wij het evangelie van de vrede verkondigen als we zelf onze historische conflicten