Perspectief 2020-49

2020-49 Godsdienstvrijheid in het Midden-Oosten 59 dat binnen de Iraakse constellatie dit een mogelijkheid is, een vergaande mogelijkheid die in geen enkele staat in het Midden-Oosten bestaat. Wat is er in feite van terecht gekomen? Doordat die twee christelijke partijen het niet eens waren, kwam er natuurlijk niets van terecht. Hoe definieer je de autonomie?, dat bleef een binnen-christelijke discussie. Totdat men in 2013 tot een compromis kwam en de beide partijen een brief hebben geschreven aan de Iraakse eerste-minister en voorstelden – en dat is een beetje een variant op die beide ideeën van autonomie – om een christelijke provincie op te richten in die vlakte van Niniveh. Met bevoegdheden die toevallen aan een provincie en die vooral cultureel en iets minder sterk politiek zijn. Die hebben vooral te maken met centraal Irak. Dus voor één partij was dat werkelijk wel een groot compromis. En inderdaad, de Iraakse regering heeft daar in toegestemd: er komt een christelijke provincie in de buurt van Mossul. Er waren technische bezwaren, maar die kunnen opgelost worden. Maar op het moment dat die beslissing kwam, veranderde de hele situatie in Irak door het binnenvallen van Da`esh, de Islamitische Staat (IS). Mossul wordt ingenomen, de vlakte van Niniveh wordt ingenomen. Een totale christelijke structuur wordt er verwoest. Men is nu met de opbouw bezig. De hele idee van een zekere autonomie is voorlopig begraven onder de nieuwe realiteit. 2.8. Christendom en politiek en de houding van de kerken. Er zijn ook christelijke leiders van andere kerken die in tegenstelling tot de Chaldeeuwse patriarch wel die nationalistische idee steunen van een autonomie van een christelijk Koer- distan, en zeggen: die christelijke autonome regio moet komen te staan onder de protectie van de buitenlandse mogendheden, van de Verenigde Staten, van Frankrijk en van andere staten. Dat is weer een terugkeer naar een vroegere tijd – en de Chaldeeuwse patriarch klaagt dat terecht aan – toen buitenlandse mogendheden de garantie waren voor de chris- tenen. Hierdoor wordt het beeld gecreëerd dat christenen meer bij Europa horen, terwijl de Chaldeeuwse patriarch ervoor ijverde dat we Arabieren zijn. We zijn niet anders dan andere Irakezen, behalve wat onze godsdienst betreft. En het is op die manier dat we alleen maar een toekomst kunnen hebben. Ook dat gevaar van de buitenlandse protectie is een van de redenen van het verzet van de Chaldeeuwse patriarch. Het christelijke poli- tieke leven wordt hoe langer hoe meer verdeeld. Ik noemde zo even de twee partijen die vaak wel het grootste gedeelte van de zetels meekaapten; bij de laatste verkiezingen was het beeld ineens anders. In het federale parlement zijn beide partijen die ik net noemde

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=