Perspectief 2020-49

2020-49 Godsdienstvrijheid in het Midden-Oosten 53 naam nemen die traditioneel al behoort tot een van die kerken: de Assyrische of Nestori- aanse Kerk van het Oosten. Er was direct al een onbehagen bij een aantal christelijke groeperingen. In 1979 zien we in ieder geval dat de Assyrische Democratische Beweging gesticht wordt. Deze Assyrische Beweging heeft samen met de Koerden gevochten, vooral samen met Barzani, tegen de claims van Saddam Hussain. Zij zijn ook de dupe geworden van die campagnes van Al-Anfal in 1986- ’87. In 1990 -1991 breekt de Eerste Golfoorlog uit. Met als gevolg dat Koerdistan door de internationale gemeenschap erkend gaat worden als een autonome regio; het wordt losgemaakt van Irak. Het gaat verloren voor Saddam Hussain die daar geen invloed kan uitoefenen. 2.3. Twaalf jaar een prominente rol voor christenen Voor de christenen heeft dat zeer positieve gevolgen gehad in Koerdistan. Nu konden ze verzilveren dat zij samen met de Koerden hadden gestreden tegen Saddam. Als er in 1991 een nieuwe Koerdische regering en nieuw Koerdisch parlement gecreëerd gaan worden, dan worden de christenen zwaar beloond. Er komt een parlement van 105 zetels. De chris- tenen krijgen er 5. Niet incidenteel, maar het wordt juridisch vastgelegd. Op 105: wat betekent dat? Allereerst betekent het dat de christenen, als je naar hun aantallen gaat kijken, zwaar oververtegenwoordigd zijn. Dat was werkelijk een erkenning van de christe- lijke component in Koerdistan. Maar de zaak wordt nog interessanter als je bedenkt dat van de honderd niet-christelijke zetels er 50 gingen naar de Koerdische partij van Barzani en 50 naar de PUK, de Patriotische Unie van Koerdistan van Talabani, twee rivaliserende Koerdische partijen, waar christenen dus eigenlijk konden bepalen wie het zou halen in het parlement. Meestal gingen ze samen met de partij van Barzani. Er moest een Koerdi- sche regering gevormd worden. Ik denk dat er bij de eerste regering twee christelijke ministers waren. Eén van hen is belangrijk: dat was de leider van de Assyrische Democra- tische Beweging, Yonadem Kanna. Als minister heeft hij enorm veel kunnen doen voor het verzekeren van culturele rechten van de christenen. De christelijke taal, die zij natuurlijk Assyrisch noemden, werd erkend in bepaalde regio’s van Koerdistan. Het werd een taal die toegestaan werd in het onderwijs en je ziet – dat was nog nooit vertoond – dat er in het Assyrisch heel wat schoolboeken, geschiedenisboeken en zelfs wiskundeboeken, wor- den gemaakt. Het was natuurlijk wel een belangrijke realisatie.