Perspectief 2020-49

52 Prof. dr. Herman Teule Perspectief in Chicago, in het Westen. Het is pas een paar jaar geleden dat hij is teruggekeerd naar Irak. De Chaldeeuwse Kerk – en dat is een afsplitsing van die Assyrische Kerk die een bin- ding is aangegaan met Rome, het is een geünieerde gemeenschap – heeft beter de tekenen van de nieuwe tijd begrepen. Hun leider werkte samen met de Iraakse autoriteiten en nam genoegen met vooral een geestelijk leiderschap, behalve wat concessies op het gebied van huwelijk en erfrecht, in de personele sfeer. Dat betekent dat die Chaldeeuwse Kerk uitgegroeid is tot de grootste kerkgemeenschap van Irak en eigenlijk doorheen de geschiedenis een acceptabele gesprekspartner is geweest voor de Iraakse overheid, ge- durende het Iraakse koninkrijk, maar ook in de tijd daarna toen de Ba`th-partij en Saddam Hussain aan de macht kwamen en er een soort modus vivendi was tussen kerk en staat. Als we spreken over godsdienstvrijheid, zien we dat in Bagdad in de periode van Saddam er op kosten van de Iraakse staat ongeveer 40 kerken gebouwd zijn. Zelfs grote kerken die gezien mogen worden met grote torens - die mogelijkheid was er. 2.2. Iraaks Koerdistan Koerdistan is een verhaal apart geweest. Koerdistan stond op gespannen voet met het Irak van Saddam Hussain. De Koerden moesten zich schikken naar de Arabische natie; de Koer- den waren geen Arabieren. Irak behoorde tot de grote Arabische wereld. We weten allemaal van de enorme vervolgingen die onder Saddam hebben plaatsgevonden tegen de Koerden: in 1986 de Anfal-campagnes die er gehouden zijn et cetera. Wat minder be- kend is, is dat niet alleen de Koerden daar slachtoffer van geweest zijn, maar ook heel wat christelijke dorpen. U kent misschien de naam van Halabja, waar met chemische middelen een heel Koerdisch dorp is vermoord. Maar er zijn ook verschillende christelijke Halabja’s geweest. Collateral damage, zou je kunnen zeggen. Dat is niet het geval. In 1979 is er door een aantal christenen een belangrijk politiek besluit genomen. Ze zeiden: als we kijken naar het christelijk landschap in ons land, dan zien we dat de christenen verdeeld zijn. Er is de Chaldeeuwse patriarch, een Assyrische Kerk, er zijn nog wat andere kerken: Syrisch- orthodox, Syrisch- katholiek… Laten we onze verschillen nu terzijde zetten, want die situatie komt onze zaak niet ten goede. We zouden als een eenheid moeten optreden. Die eenheid vinden wij doordat wij één christelijk volk zijn met één christelijke taal. En die christelijke taal is Assyrisch. Dat is geen gelukkige keuze geweest, want als je de term Assyrisch be- denkt als een label voor al die kerkelijke groeperingen, dan moet je natuurlijk niet een

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=