Perspectief 2020-49

2020-49 Oecumenische fijnproeverij 11 het geloof in de eucharistie hun leven voor hebben gegeven. Denk aan de marte- laren van Gorcum die trouw bleven aan de Eucharistie en de paus. Maar als je de gehele historische ontwikkeling vanuit een helikopter perspectief probeert te over- zien, dan denk ik moeten we die stap met de Commissie dan toch maar niet zetten? Je noemde mijn boek Eucharistie – het Woord en het Brood. Ik ben er daar toch min of meer van uitgegaan, dat de kerken zich zouden moeten oriënteren op naar wat in het Romeinse Missaal eucharistisch gebed II is. Dat is waarschijnlijk van re- center datum dan aanvankelijk gedacht en bovendien is het in rooms-katholieke zin bewerkt. De Commissie denkt op dit punt verder dan ik toen. Ze heeft er vrede mee dat de oorsprong, het oorspronkelijke eucharistisch gebed niet langs histori- sche weg kan worden teruggevonden. Wat chargerend zou je kunnen zeggen: in den beginne was er veelheid, een beetje postmodernistisch. Vandaar dat de Com- missie, anders dan het Lima- of BEM rapport, het ook niet nodig vond voor de ene Kerk van de toekomst een liturgisch formulier en een eucharistisch gebed te ont- werpen. Het idee is: laat er veelheid zijn. Met de voor de hand liggende vraag of dan alles moet kunnen heeft de Commissie zich niet bezig gehouden. Hoe kijk je vandaag naar de viering van Eucharistie? Om te beginnen leid ik de meeste weekends nog steeds twee of soms zelfs drie vieringen en doe dat graag. Ik constateer hier en daar en lees in sommige publica- ties een terugval in bewoordingen en vormen van voor het Tweede Vaticaans Concilie. Het viel me bijvoorbeeld op in een boekje bij de kerkproeverij dat ik onder ogen kreeg. Hierin wordt het offerkarakter van de Eucharistie neergelegd bij de offerande, terwijl Vaticanum II het offerkarakter verplaatst heeft naar het eucharis- tisch gebed en de communie. Ook zie ik het in de opheffing van de hostie na de consecratie. C ollega’s nemen daar nogal lang de tijd voor. Maar in de desbetref- fende rubriek in de tweede editie van het Romeinse missaal is ‘opheffen’ vervangen door ‘tonen’. De geconsacreerde gaven moet je aan de gemeenschap tonen; voor aanbidding zijn andere momenten.