Perspectief 2020-48

2020-48 19 Gaan waar geen wegen zijn Verwarring en gemeenschap rond de tafel van de Heer Drs. Matthijs Kronemeijer 1 Inleiding Vorig jaar september verscheen in Duitsland het studiedocu- ment Gemeinsam am Tisch des Herrn , een oecumenisch consensusdocument dat voortbouwt op vele jaren dialoog en onderzoek. Het is opgesteld door de Ökumenische Arbeitskreis Evangelischer und Katholischer Theologen , een gezelschap dat kort na de Tweede Wereldoorlog is opgericht door de bisschop- pen Jaeger en Stählin. Dit document, en vooral het afsluitende 'votum' waarmee de werkgroepsleden stelling nemen, is een hernieuwd pleidooi voor verruiming van de toelatingsnormen tot de eucharistie, met name aan rooms-katholieke zijde. Het legt daarbij een bijzondere nadruk op gemengd gehuwde christenen, voor wie verruimde toelating 'pastoraal geboden' zou zijn. Aanvul- lende wetenschappelijke toetsing en onderbouwing zijn voor de komende jaren voorzien. 1 Kan dit document iets in beweging brengen in de oecumenische dialoog? Op zijn minst biedt het een nieuwe kans, en aan urgentie ontbreekt het zeker niet. In het bijzonder de nadruk op gemengd gehuwde christenen was voor mijzelf (rooms-katholiek en getrouwd met een predikante) een bijzonder welkom geluid. 2 Ook de oproep tot herbezinning op concrete oecumenische ervaringen leek mij een prima suggestie. Wat echter nadrukkelijk ontbreekt in de studie is een duidelijke stellingname wanneer, voor wie en onder welke omstandigheden uitzonderingen mogelijk zijn. Dit is het punt waar mijn eigen reflectie bij aansluit. Wat betreft ‘beweging’ ben ik hoopvol, ik denk zelfs dat Gemeinsam am Tisch des Herrn een keerpunt zou kunnen zijn, maar dat neemt niet weg dat er nog vele moeilijke discussies zullen moeten volgen.