Perspectief 2020-48

2020-48 Zingeving en ethiek in tijden van corona 11 bewoners van vluchtelingenkampen die helaas vaak in stinkende armoede moeten leven. Welvaart als in praktijk gebrachte theorie van Maslow lijkt een fixatie op eigen gezondheid en die van dierbaren teweeg te brengen. Verleidt welvaart misschien tot hoogmoed in confrontatie met de eigen dood en de dood van dierbare intimi, of kan ze toch samengaan met het uiteindelijk vertrouwen in het overstijgen van de grens van de dood als menselijke mogelijkheid? Tja, in het rijke Westen hebben we veel te verliezen. Maar het belangrijkste lijkt het Westen al goeddeels verloren te hebben: het zicht op en vertrouwen in de oorsprong en bestem- ming van mensen: de universele en eeuwige liefde van God. Het eeuwig leven in liefde dat het christendom predikt, begint overigens niet na de dood. Het was er vóór ons leven, tijdens en het is er ‘na’: h et duidt een dimensie en kwaliteit van bestaan aan die de tijd overstijgt. Eeuwigheid is dus – christelijk verstaan - niet een constructie van een ‘vierde tijd’ na ons verleden, heden en kenbare toekomst. In het christelijk beeld van eeuwig leven is het leven op aarde zeer waardevol, maar behoeft het voltooiing door de kwaliteit die met ‘eeuwig leven’ wordt a angeduid: God schenkt als Schepper de mens de waardigheid, versterkt die als Verlosser door mens te worden, en voltooit na de dood de liefde. Het aldus verstane christelijk geloof sterkt de eigenwaarde, als het goed is, en vermindert het belang van totale zelfcontrole. Daar komt nog bij dat het christendom gelooft dat de dood niet het laatste woord heeft in een mensenleven: Gods liefde reikt over die grens heen. Het christendom biedt zo redenen om voluit te leven, en tevens erop te vertrouwen dat niet alles in dit leven vervuld hoeft te worden. De dood is reëel, maar niet meer al- machtig en dus minder vreeswekkend. Het sterven van dierbaren en het persoonlijk sterven blijft verdriet en rouw oproepen, maar daardoorheen mag toch ook met vertrou- wen beleefd worden dat de dood er niet in slaagt het waardevolle leven uiteindelijk zinloos te maken. Het is overigens allerminst zeker dat alle in Nederland woonachtige kwetsbare ouderen vinden dat de hele gezondheidszorg en de economie gericht moeten worden op juist hun persoonlijke aardse voortleven. Juist ouderen weten vaak dat leven nooit plaats vindt zon- der de zekerheid dat we ooit sterven en dat mensen niet alle risico’s op de eigen dood in

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=