Perspectief 2020-47

18 Dr. p. Amfilochius Miltos Perspectief maakt van de ikonostase van onze kerken een muur die de clerus van de gelovigen af- schermt. Wij zouden nog andere problematische punten kunnen aangeven (zoals het feit dat pries- ters of leken niet participeren in de keuze van hun bisschop). Ze zijn symptomatisch voor de crisis van de synodaliteit in de diocesane Kerk, die zich min of meer uitstrekt over heel het orthodoxe universum. Herhalen we nogmaals dat (doordat we geen Vaticanum II heb- ben gehad in de Orthodoxie (!)), de receptio en de realisatie van een theologie van de Kerk als het Volk Gods heilzaam zou geweest zijn. Volgens ons zouden de twee eerste hoofd- stukken van Lumen gentium gemakkelijk door de orthodoxen aanvaard kunnen worden en de invoering van de instelling van een diocesane synode zou kunnen bijdragen tot het corrigeren van sommige realiteiten die weinig in overeenstemming zijn met de synodali- teit en zijn ecclesiologie van de communio. Wij geloven echt met betrekking tot de lokale synodaliteit, dat wij als orthodoxen, dingen zouden kunnen leren en navolgen van de ka- tholieke gemeenschappen. Ik beweer niet dat de realiteit in de katholieke bisdommen heel perfect is. Nochtans mijn kleine ervaring tijdens de laatste jaren dat ik in Frankrijk heb geleefd, heeft mij ervan overtuigd, dat er dikwijls een gemeenschapsgeest aanwezig is en een meer levendige participatie aan het leven van het bisdom. 4.4. De synodaliteit op het bovenlokale niveau Wij hebben er reeds op gewezen dat de synodaliteit ook de manier is waarop de lokale Kerken met elkaar in communio zijn. Het is nochtans op het niveau van een regio of een provincie dat historisch synodes en concilies zijn ontstaan. Maar hoe functioneert de synodaliteit op regionaal niveau in de katholieke Kerk en in de orthodoxe Kerk? Bij de orthodoxe Kerken wordt het regionaal niveau ingenomen door de autocefale/patriarchale Kerk die zich gewoonlijk op nationale schaal uitstrekt. In deze or- ganisatievorm hebben wij in feite een “effectieve” bisschoppelijke synodaliteit: het patriarchaat of de autocefale Kerk wordt bestuurd door de primaat en zijn synode, ge- woonlijk samengesteld uit alle bisschoppen (of een deel waarvan allen beurtelings deel van uitmaken), volgens het principe van de interdependentie van de 34 ste apostolische canon. Het is op dat niveau dat, naar ons aanvoelen, de synodaliteit op een bevredigende manier functioneert.