Perspectief 2019-46

2019-46 53 Op zoek naar spirituele krachtbronnen een ervaringsverhaal Drs. Fieke Klaver In een ogenblik kan je leven onderuitgaan. Je valt en er wordt iets blijvend beschadigd in je hoofd, of op een andere plek in je lichaam. Je krijgt de diagnose kanker, of HIV, of een andere le- vensbedreigende ziekte. Je kunt ook een dierbare verliezen, of iets dierbaars als je werk. Ook mij overkwam zoiets en in wat volgt schemert mijn ervaring door in mijn activiteiten als geeste- lijk begeleidster. Wanneer je wat bijgekomen bent van de schok moet je je her- oriënteren. Leven met verlies, een beperking maakt dat je gaat nadenken. Eerst heel veel kijken en ervaren, wat gebeurt er? Praktisch, hoe pak ik het aan? En daaronder, wie ben ik nu eigenlijk, wat vind ik belangrijk, hoe kijk ik naar de toekomst en wat of wie steunt mij als ik zelf weinig kan. Ook een natuurlijk proces als ouder worden kan je tot zo’n bezinning brengen. Je kunt dan terugkijken op je leven: oogsten, verhalen vertellen, je spoor in kaart brengen en de dwarsleggers die het bij elkaar (hebben ge-)houden. Rondkijken in het nu en je afvragen wat je dragende krachten zijn, wat hoop geeft, een glimlach achter je ogen wekt. Eerder of later kom je ook tegen wat er mis is gegaan onderweg, een poel van verdriet, een moeras van twijfels of een ruïne van een relatie. Het is veilig en fijn als er dan iemand is die luistert en vragen stelt, die je helpt exploreren en vraagt naar de binnenkant van je ervaring. Naar wat je herinnering nu aan en in je doet. In een groep kun je dat elkaar bieden. Een werkvorm kan helpen om andere zintuigen in te schakelen en om te ordenen.

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=