Perspectief 2019-46

2019-46 5 Zizioulas’ Gemeenschap en andersheid Een orthodoxe uitdaging Zr. Hildegard Koetsveld 1. Inleiding De Griekse metropoliet Ioannis Zizioulas heeft zijn hele leven aan de oecumene gewijd. Hij was namens de oosters-orthodoxe ker- ken jarenlang gesprekspartner in de theologische gesprekken in de Wereldraad van Kerken en met het Vaticaan. Zijn boek Ge- meenschap en andersheid 1 getuigt van zijn diepgaande kennis van zowel de protestantse als de rooms-katholieke theologie. En dat niet alleen. Hoewel hij nergens expliciet over zichzelf spreekt, ervaar je als lezer zijn existentiële betrokkenheid bij de spannin- gen waar de westerse christelijke kerken en de westerse mens in het algemeen mee te worstelen hebben. Ik heb de indruk dat de contacten die hij heeft opgedaan in zijn jaren- lange doceren in Engeland inzichten hebben doen rijpen die hij wellicht niet zou hebben ontvangen als hij louter binnen zijn eigen orthodoxe milieu gebleven was. De rijkdom van zijn eigen traditie heeft hij op creatieve, ik zou haast zeggen visionair contemplatieve wijze kunnen doordenken te midden van een cultuur die getekend is door existentialisme en moderniteit. Hij is door en door theoloog; het is hem om de ontologie te doen. Zijn ultieme referentiekader is niet de menselijke ervaring, maar de Drie-ene God. Tegelijkertijd daagt hij de lezer existentieel uit: zijn eerste vraag luidt: waarom zijn we zo bang voor de ander? Zizioulas heeft ons wat te zeggen, hij heeft een boodschap waarin je urgentie proeft. Er staat iets op het spel: niets minder dan het leven zelf van mens en wereld. Al lezend voel je je serieus genomen, begrepen zelfs. De oosterse-orthodoxie ademt vergeleken met de westerse kerken een ander denk -en leefklimaat, een andere cultuur. Met dit boek komt een ‘Ander’ binnen. Het kan een ont- moeting worden, waarbij de eigen traditie, de eigen wijze van kijken en zelfs de eigen wijze van zijn ineens wordt “gerelativeerd”. Je wordt uitgenodigd om in een relatie te treden,

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=