Perspectief 2019-46

22 Berthilde van der Zwaag Perspectief van God. Deze hoogste ervaringen liggen echter niet binnen het menselijk bereik, er wordt hulp aangereikt van de ‘andere kant’, wat te kenmerken is als genade. Deze genade is echter niet voorbehouden aan mensen binnen de christelijke traditie, aldus Ruusbroec. De belangrijkste vraag lijkt daarom niet te zijn of iemand al dan niet in God gelooft. 1. Motivatie voor dit onderzoek Het onderzoek naar hedendaagse verschijningen van Christus heb ik gedaan omdat ik die ervaring zelf heb meegemaakt. Ik was negentien jaar en woonde sinds enige tijd zelfstan- dig. In de bioscoop draaide de film ‘Jesus Christ Superstar’. In het gereformeerde gezin waar ik was opgegroeid, was bioscoopbezoek zondig. Na wikken en wegen besloot ik er toch heen te gaan, maar me vooraf in het leven van Jezus te verdiepen zodat ik me een oordeel over de film zou kunnen vormen. In mijn jeugd had ik me een beeld van God gevormd als Iemand die streng is en hoog boven mensen verheven; Jezus hoorde bij die God. Ik was me er nog niet van bewust dat dit geloof, behalve dat ik me aan de regels moest houden, iets met mijn dagelijks leven te maken had. Ik las, als voorbereiding op de film, in het Mattheüsevangelie en het greep me voor het eerst aan. Jezus veranderde voor mij van de Almachtige die boven lijden en pijn staat, naar een mens vol liefde die leed onder wat hem werd aangedaan. Ik raakte heftig geëmotioneerd. Opeens stond Hij, zon- der dat er een deur was opengegaan, voor me. Niet als de lijdende maar als de opgestane Christus. Hij had de gestalte van een mens, echter een lichaam dat geen ruimte inneemt en doorschijnend als licht. Ik voelde dat Hij mijn hand aanraakte. Het was de ervaring van een menselijke handdruk. Er ging een grote kracht van uit. Deze aanraking was voldoende om volkomen troost te ontvangen zonder door de verschijning overweldigd te worden. Een groter en heiliger liefde dan dit is niet te ervaren. Hij werd een Aanwezige in mijn verdere leven. Over de ervaring heb ik niet gesproken, het was emotioneel en het voelde raar om er over te spreken. Ik droeg het bij me als een indrukwekkend en dierbaar gebeu- ren. Pas tijdens mijn theologiestudie, ruim dertig jaar later, informeerde ik bij de docent dog- matiek naar de mogelijkheid van een verschijning van Christus. Zijn reactie was dat zoiets niet voorkomt. Mijn ervaring durfde ik niet te vertellen. Ik besloot mijn studie af te ronden