Perspectief 2019-44

2019-44 Thema - Oekraïne – katalysator van kerkelijke en politieke spanningen Drs. Paul Baars 93 Het conflict kan ertoe leiden dat er geen gezamenlijke vertegenwoordiging meer is vanuit de Orthodoxe kerk in de Nederlandse Raad van Kerken en ook niet bij het overleg met de overheid (CIO). Het kan ertoe leiden, dat er geen gezamenlijk pastoraat meer kan zijn voor Orthodoxe gelovigen in gevangenissen en voor het leger. Allerlei taken moeten verdub- beld worden. De oecumenische contacten zullen moeilijker worden, omdat de Westerse kerken niet meer met één, maar met verschillende Orthodoxe gesprekspartners te maken krijgen. Het is niet zo dat de Russisch-orthodoxe kerk in Nederland geen oecumenische contacten meer wil. Maar ze zullen die ontwikkelen los van het patriarchaat van Constan- tinopel. Moskou wil als grootste Orthodoxe kerk op dit punt het initiatief van Constantinopel overnemen. 5. Diaspora De diaspora van de Russisch-orthodoxe Kerk heeft al een lange geschiedenis. Maar ook de andere Orthodoxe patriarchaten hebben een politiek ontwikkeld ten opzichte van hun eigen diaspora. Die politiek bestaat uit verschillende elementen. Men wil ervoor zorgen dat de migranten hun eigen identiteit bewaren, en niet opgaan in een Westerse samenle- ving, die men vaak kritisch beoordeelt. Dat is in de officiële documenten het belangrijkste. Daarnaast wil men ook missie bedrijven en daarbij ook wel samenwerken met Westerse kerken, die in zwaar weer verkeren. Die laatste elementen veronderstellen een wat posi- tievere kijk op het Westen. In feite hebben veel parochies gewoon hun eigen ontwikkeling gekregen. Sommigen hebben daarbij een internationaal karakter gekregen. 6. Nieuwe parochies Het duidelijkst blijkt de interne orthodoxe verdeeldheid uit het beleid bij de oprichting van nieuwe parochies. Daarover is in feite geen afstemming. In Nijmegen zijn nu drie Ortho- doxe parochies: een Griekse, een Russische en een Servische, die alle drie gebruik maken van de Nijmeegse Byzantijnse kapel. Het is maar goed dat er nog een rooms-katholiek bestuur boven zit, anders waren de onderlinge problemen niet opgelost. Een gezamenlijke paasnacht zou voor de hand liggen, maar is om praktische redenen en grote verschillen in sfeer en devotie, niet realistisch. Waarom een nieuwe Servische parochie in Eindhoven, waar al een internationaal georiënteerde parochie binnen Constantinopel is? Waarom een