Perspectief 2019-43

2019-43 27 Rome en reformatie Dr. Arjan Plaisier 1. De Antichrist Het stuk van Solowjew ‘De Antichrist’ is geschreven in het jaar 1900. 1 Het is een novelle over een zeer hoogbegaafde mens, die zich ge- roepen ziet als de grote weldoener van de mensheid. Hij beschouwt zichzelf daarom als de ware Messias, van wie Jezus Christus slechts de voorloper is. In een beslissend ogenblik van zijn leven wendt hij zich af van Jezus Christus, de loser aan het kruis, om zich te laten inspireren door een andere geest, die van eenheid, vooruitgang en welvaart voor iedereen. Hij schrijft in een moment van inspiratie zijn boek ‘de open weg naar vrede en welvaart voor de wereld’. Uiteindelijk wordt deze hoogbegaafde en machtige man tot staatspresident van Europa gekozen en tot imperator van het nieuwe Romeinse Rijk en vervolgens monarch van de hele wereld. Hij weet de wereldvrede te stichten en ook algemene welvaart zodat het komt tot het fundamentele mensenrecht van de gelijkheid van ieders verzadiging. Uiteindelijk is daar de poging om de mensheid ook één in religionis te maken en zo de ware oecumene te bereiken waar tot dan toe tevergeefs naar is gestreefd. Op dat moment leven er nog maar 45 miljoen christenen, verdeeld over Rooms Katholiek, Oosters Orthodox en Protes- tants (Solowjew schrijft voor het ontstaan van de Pinksterkerken en de christenheid is vooral Europees). Zij zijn door het vuur gegaan van de tijd en zijn als ware gelovigen over- gebleven. De keizer roept in zijn vierde regeringsjaar op tot een kerkvergadering, waar 3000 chris- tenen voor worden uitgenodigd. Het speelt zich af in Jeruzalem. De Rooms Katholieken worden aangevoerd door Paus Petrus II, de Russisch Orthodoxen door de ‘oudste Johan- nes’ en die van de protestantse de geleerde Ernst Pauli. Als de keizer dan met brede