Perspectief 2018-42

2018-42 Rev. Brendan McCarthy 51 Deze principes vinden vervolgens uitdrukking in specifiek beleid en praktijken . De ontwik- keling van kernovertuigingen, via richtsnoeren naar specifiek beleid en specifieke praktijken geldt niet enkel voor christenen maar voor alle individuen en groepen die ethisch betrokken zijn op de wereld die hen omgeeft. Het is een belangrijk kenmerk van christelijke ethiek dat christenen met anderen dezelfde richtsnoeren kunnen delen, maar er vanuit verschillende vertrekpunten, vanuit verschil- lende geloofssystemen bij kunnen uitkomen: gedeelde kernovertuigingen zijn geen noodzakelijke basis voor gedeeld ethisch handelen . Ik geloof dat het vooral belangrijk is om dit in te zien vermits de kerk gewoonlijk eerder op het niveau van principes en praktijken, eerder dan op het niveau van kernovertuigingen een bijdrage levert aan sociale en poli- tieke debatten over medische ethiek. Er wordt beter zelden of nooit rechtstreeks beroep gedaan op de Bijbelse leer of op het religieuze gezag in het doorsnee publieke debat, ook al zullen beide het instituut kerk en vele individuele christenen geholpen hebben om de richtsnoeren te ontwikkelen die ze in de discussie binnenbrengen. Een christelijke bijdrage tot ethische debatten in de samenleving kan onbeschaamd chris- telijk zijn, maar zal er zelden naar streven om exclusief christelijk te zijn. Ook al mogen fundamentele theologische overtuigingen het fundament vormen waarop de kerk haar richtsnoeren zowel als haar praktijken en beleid ontwikkelt, het is belangrijk dat deze prin- cipes en praktijken op zichzelf onderhandeld worden en niet eenvoudigweg als bijlagen bij het geloof gezien worden. Zoals ik eerder aangaf komen dezelfde of vergelijkbare prin- cipes en praktijken vaak voort uit onderscheiden kernovertuigingen. Ongeacht hun theologische overtuigingen (of de afwezigheid ervan) zullen de meeste mensen het er bijvoorbeeld mee eens zijn dat medeleven tot het hart van een volwassen en samenhan- gende samenleving behoort. Wanneer christenen deze en vergelijkbare principes promoten, moet dit niet gezien worden als ‘het opleggen van het geloof’ aan anderen of als een poging om aan het Verenigd Koninkrijk of aan een andere jurisdictie een ‘christe- lijke samenleving’ op te dringen. In een oprecht inclusieve samenleving moet aanvaard worden dat eender welke vorm van geloof een even geldig fundament in het ethisch debat kan vormen dan eender welke