Perspectief 2018-42

Perspectief 34 Schets van een orthodoxe benaderingswijze gaan. Hij stelt hem voor om samen over te steken. Deze laatste reis zal geteisterd worden door gigantische, onbedwingbare golven… golven van overrompeling, droefheid, ontgoo- cheling, spijt. Wat heb ik van mijn leven gemaakt? Alles wordt me afgenomen, alles valt in duigen . Naar de overkant gaan! Dit geldt voor degene die heengaat , oversteekt en aankomt in een andere wereld, een wereld van liefde en gerechtigheid, de wereld van God. Dit geldt ook voor degene die blijft en de ander ziet vertrekken. Ook voor de persoon die blijft is het een overgang. Zijn boot wordt getroffen door windstoten van woede, overweldigd door golven van verdriet, verblind door flitsen van agressiviteit en wraak. Hij dreigt te ver- drinken, te bezwijken, zijn vertrouwen, zijn geloof te verliezen. Was Christus wel aanwezig in de boot? Natuurlijk, ze waren hem bijna vergeten, hij lag op het achterdek te slapen! 4 Verschillende fasen Tijdens de beproeving van de dood, duwt Jezus ons naar de overkant, naar een wereld waar de geliefde afwezig zal zijn. Maar deze wereld kan niet verlaten zijn. Geloof je in de verrijzenis van de doden? Geloof je dat je geliefde zal verrijzen? Dan zal jouw wereld, leeg door de afwezigheid van de persoon die heenging, verrijzen in een wereld van licht, hoop, vreugde en geluk. Het is belangrijk om te vechten tegen de dood en te vertrouwen op Jezus. Het onbekende maakt bang. Wat als de oude spookbeelden die we achter slot en grendel staken, ons terug wakker maken? Kunnen we ze onder ogen zien? Zullen zij ons verpletteren? Rouwen vraagt tijd, er zijn verschillende fasen in het rouwproces. De eerste fase is die van onzekerheid. Voordat de zieke het slechte nieuws te horen krijgt, zal hij de realiteit ontkennen en zichzelf iets voorliegen. Zijn omgeving zal daarop inspelen: « Laten wij hem maar rustig verder leven, we moeten hem geen verdriet aandoen ». In wer- kelijkheid willen de mensen rondom de zieke zich beschermen omdat ze bang zijn om het sterven van de zieke onder ogen te zien en om zinvragen toe te laten. Het zijn veelvoor- komende reacties waarmee wij het probleem rationeel toedekken. Met dit alles willen wij één vraag uit de weg gaan: « Je ziet er niet goed uit, hoe voel je je? » Dan komt het moment van de waarheid: de aankondiging van de onafwendbare dood. Marc Desmet vergelijkt het opgaan naar Jeruzalem met de beslissing om van thuis naar