Perspectief 2018-42

Perspectief 32 Schets van een orthodoxe benaderingswijze Is het biologisch leven een absoluut goed dat we tegen elke prijs moeten vasthouden? Is de biologische dood een kwaad dat we hoe dan ook uit de weg moeten gaan? Voor een christen worden «leven» en «dood» getransformeerd. Het doopsel schenkt ons een leven in Christus en, voorbij de grenzen van de tijd, wacht ons het eeuwig leven. De dood wordt een geestelijke dood door de zonde. Ze is een bevrijdende genade die God ons schenkt om niet voor altijd aan deze corrupte wereld onderworpen te zijn. Ze is uiteindelijk een overgang van de ene manier van leven naar de andere, een betere dan de voorgaande omdat « we bevrijd van de smarten van deze wereld zullen binnengaan in een plaats zonder verdriet en ellende ». Wat we meemaken heeft enkel zin als wij er zelf zin aan geven. Een overwinning is slechts zinvol in evenredigheid met de geleverde inspanningen. Als men ze ons op een presen- teerblaadje aanbiedt, verliest ze haar waarde. Hoe heviger de pijn en hoe groter de nood, hoe meer we zoeken om er zin aan te geven. De lichamelijk pijn van de zieke is onbegrij- pelijk . Waarom moet ik pijn lijden? Zin geven aan deze pijn, is voor ons christenen benadrukken hoe zwak ons lichaam is. Is het feit dat we lijden en sterven niet het resultaat van onze zondigheid, een erfenis van Adam en Eva, de mensen die als eerste geschapen zijn? Voor de persoon die de zieke begeleidt is het aanvankelijk van geen belang of hij wel of niet zin vindt. Het lijkt ons eenvoudig en natuurlijk om de zieke te helpen en ervoor te zorgen. Maar vermoeidheid, overlast en verbittering kunnen opdoemen. Dan vragen we naar de zin van dit alles. Deze zoektocht zal invloed hebben op onze relatie met de ander en met onszelf en zal onze grenzen en die van de ander blootleggen. Mijn liefde voor de ander betekent ook aanvaarden dat hij andere keuzes kan maken dan de mijne. Hij beleeft op een unieke wijze zijn geschiedenis, zijn levensweg, zijn eenzaam- heid . Ook Christus heeft zich eenzaam gevoeld in de hof van Getsemani. Zijn leerlingen hadden niet de kracht om met Hem te waken. Wij hebben het geluk dat wij Christus bij onze strijd kunnen betrekken. Dan zijn we niet langer alleen omdat Hij ons begeleidt en de heiligen ons omringen.