Perspectief 2018-40

Perspectief Teksten oecumenisch symposium ‘De Brexit van Willibrord’ 24 Drs. Miriam Adan Jones De Sint-Amandsabdij, waar Hucbald werkte, was een eigenklooster van Arnulf I, en van groot belang voor de Vlaamse dynastie. Het is dus waarschijnlijk, dat in deze omgeving het belang van goede contacten met Engeland goed verstaan werd en dat Hucbalds inte- resse in de Engelse afkomst van Willibrord daardoor geprikkeld werd. Willibrord stond symbool voor de goede contacten tussen Brittannië en vasteland, die in Hucbalds tijd op- nieuw opbloeiden en die voor velen van belang waren. 3. Ruopert Een laatste voorbeeld is Ruopert van Mettlach. Hij schreef zo’n halve eeuw later dan Huc- bald, rond 980, in het klooster in Mettlach (vlak bij de huidige grens tussen Duitsland, België en Luxemburg). In opdracht van aartsbisschop Egbert van Trier schreef Ruopert een biografie van Adalbert van Egmond. Adalbert zou één van de twaalf metgezellen van Wil- librord zijn geweest en daarom krijgt Willibrord in de eerste hoofdstukken van dit werk de nodige aandacht. Ook de periode voor zijn aankomst in de lage landen komt daarbij aan bod. Net als bij Alcuinus en Hucbald, blijkt bij Ruopert het beoogde lezerspubliek van door- slaggevende waarde bij het bepalen van de interesse die hij toont in Willibrords wortels. Ten eerste zijn er aanwijzingen voor goed en veelvuldig contact tussen Trier en Mettlach enerzijds en Engeland anderzijds in deze tijd. Dat zou, net als in het Saint-Amand van Hucbald, hebben kunnen bijdragen aan de waardering van de Engelse achtergrond van Willibrord. Ten tweede was Ruoperts opdrachtgever, Egbert, van moederskant het klein- kind van graaf Arnulf I van Vlaanderen en dus zelf ook mede van Engelse afkomst. Als blijk van het belang dat zijn ouders daaraan hechtten, droeg hij zelf een Engelse naam. Die had hij gemeen met een Engelse koning, zijn over-over-over-grootvader, Egbert van Wessex (802-839), én met de stichter van het klooster in Rath Melsigi waarvandaan Willibrord en Adalbert op zendingsreis werden uitgezonden. Het is dan ook geen toeval dat Ruopert zijn verhaal over Adalbert niet bij Adalbert zelf, maar bij Egbert laat beginnen: