Perspectief 2018-39

Perspectief Symposium: Oecumenische balans van het Reformatiejaar 103 Het reformatiejaar bracht ons 'oecumenische liefdesverklaringen' Vieren? Gedenken? Betreuren? Vanaf het begin speelden er vragen, waarbij telkens drie aspecten aan de orde kwamen: vieren, gedenken, betreuren. 4 Valt er iets te vieren? Zo ja, dan spreken we over een 'jubi- leum'. Kunnen we alleen maar gedenken? Spreek dan liever over de 'gedenkdag' of de 'verjaardag' van de reformatie, hetgeen Refo500 stelselmatig heeft gedaan. Of blijven we treuren om 500 jaar gescheiden optrekken, repeterende breuken en klaagzangen, omdat de reformatie in feite is mislukt? Het doel van de hervormers was immers de vernieuwing van de hele kerk? Dat is het niet geworden en zo zitten we nog steeds met de scherven. Het gaat niet aan de reformatie eenzijdig als lichtend startpunt van de nieuwe tijd te be- stempelen, maar het gaat ook niet aan de reformatie eenzijdig met de schuld van de kerkbreuk op te zadelen. 5 Het was dus de vraag of het een puur protestants feestje zou worden, waardoor we enkel zouden blijven hangen in de oude controversen. Persoonlijk heb ik me er sterk voor gemaakt - soms tegen de stroom in - dat het geen protestants feestje zou worden, maar een echt oecumenisch gebeuren. Een tweede vraag die speelde was, of wij als protestanten in dit reformatiejaar onze eigen identiteit wilden versterken? Ja, dat wilden we, maar niet ten koste van andere geloofsgemeenschappen met wie we in Christus verbonden zijn. Oecumene betekent voor mij ook altijd, dat ik me sterker bewust word van mijn eigen identiteit. Oecumene is: samen pal staan voor de relevantie van het evangelie in de samenleving en samen in de oude dogma's bijten - in de hoop je niet te verslikken – om zo oecumenisch te leren, dat je eigen waarheden broodnodig aanvulling behoeven. 6 De verklaring die op 31 oktober 2017 het licht zag in de Utrechtse Dom, zegt: "Gelukkig hebben we nu ontdekt, dat we het belangrijkste met elkaar delen: het geloof in God als Vader, Zoon en Geest. Door dit gedeelde geloof is er eenheid. We zijn ervan over- tuigd dat, wanneer we groeien in het geloof in Christus, die eenheid steeds dieper zal worden. We zien uit naar de dag dat we een verenigde kerk zullen zijn." 7 Drie brandpunten Ik kreeg van de PKN in mei 2015 als opdracht mee de eigen kracht en inspiratie van het protestantisme te tonen, ook voor de toekomst. Maar die toekomst is er alleen als we samen met anderen kerk willen zijn. Daarom formuleerde de PKN als tweede brandpunt