Perspectief 2017-35

2017-35 1 Redactioneel Geert van Dartel In 1948 werd de naam van de Apologetische Vereniging Petrus Canisius (opgericht in 1904) veranderd in Sint Willibrordvereniging. De naamsverandering had te maken met een verandering in visie op de relatie tot de kerken uit de Reformatie. Afweer en apologie maakten plaats voor dialoog en oecumene. De heilige Willibrord (658-739) van wie historisch overigens niet erg veel bekend is, werd patroon van het oecumenisch werk in Nederland. Hij was immers één van de eerste missionarissen in de Lage Landen en de eerste aartsbisschop van Utrecht. Tegelijkertijd wordt zijn nagedachtenis met name gekoesterd in de Rooms-katholieke en Oud-katholieke Kerk in Nederland. We zien dat terug in de naamgeving van veel parochiekerken en in de liturgie van de Kerk. Op initiatief van het rooms-katholieke aartsbisdom Utrecht wordt vanaf 2003 ieder jaar in september een Willibrordprocessie gehouden. Deze processie waarin de relieken van de H. Willibrord meegedragen worden op de korte route vanaf het beeld van Willibrord op het Janskerkhof langs de Dom naar de St. Catharinakathedraal waar de vespers gebeden worden, is bedoeld als een getuigenis van het geloof in Jezus Christus in verbondenheid met elkaar en met de Kerk. In 2016 ontstond er ophef over de vormgeving van deze Willibrordprocessie. Kardinaal dr. W.J. Eijk gaf er de voorkeur aan dat de Willibrordprocessie een rooms-katholiek karakter zou hebben. Het voorstel om de processie een oecumenisch karakter te geven haalde het niet. Dit leidde tot teleurstelling bij leden van andere kerken, die dit duidelijk te kennen gaven. Verschillende media berichtten daarover. Op initiatief van twee priesters van de Oud-katholieke en Rooms-katholieke Kerk werd op 7 november 2016, het feest van de heilige Willibrord, in Utrecht een klein symposium