Perspectief 2015-28

Perspectie 38 Joris Van Ael I. De liturgie: de schepping wordt gedynamiseerd naar God toe. A. De liturgie leerschool voor een leven volgens onze roeping Om ons inzicht hieromtrent te verdiepen moeten we de icoon plaatsen in het milieu waar zij thuishoort: in de liturgie. De liturgie - zowel de Oosterse als de Latijnse, maar sterker de Oosterse - laat een welbepaalde omgang met de schepping zien. Ook werpt de liturgie een licht op de rol die mens heeft in de schepping en wat zijn opdracht en roeping is ten aanzien van haar. In de liturgie wordt de hele kosmos, in zijn materieel en zichtbaar aspect en in zijn tijdsaspect, in zijn ganse zintuiglijke ervaarbaarheid, gedynamiseerd naar God toe, en dit op ritueel-liturgische wijze. Zij verzamelt de schepping in haar ‘natuurlijke’ gerichtheid naar God toe…, vanuit God, naar God, voor God: zó is haar wezen. Maar het zijn de kinderen Gods, de mensen, die dit zo verborgen geheim aan de dag doen treden. Nu gaat de schepping nog gebukt onder zinloosheid (Rom 8); ze zucht en ze kreunt in barensweeën omdat de ‘vrije mens’ nog niet geboren is - nog niet in ons, maar wel in Christus. Daarom is Hij de enige voorganger die in staat is om mens én kosmos én geschiedenis, op grond van de menselijke natuur die in Hem geheel en al hersteld is, naar God toe te bewegen. Om onze roeping te behartigen, moeten wij in zijn voetstappen treden. Deësis 2002