Perspectief 2015-27

Perspectief 36 dr. Sorin Selaru 2. Een bijzondere manier om over de communio te spreken Sinds Vaticanum II, erkent de katholieke Kerk dat er een reële gemeenschap bestaat tussen de gedoopte christenen. Het Decreet over de oecumene hanteert een categorie van «reële communio maar nog onvolmaakt/ etsi non perfecta » met broeders, Kerken en gescheiden Kerkelijke gemeenschappen, die niet in communio zijn met de bisschop van Rome (§3). Dit heeft geleid tot een belangrijk onderscheid in de verschillende graden van communio: een totale of volle communio ( plena communione ) in de schoot van de katholieke Kerk, een andere partiële met de Kerken en protestantse gemeenschappen en een andere meer intieme , zij het onvolledige met de orthodoxe Kerk. Deze katholieke opvatting van de communio heeft zijn vruchten gedragen in de oecumenische interpretaties van de communio en heeft in zekere zin de orthodoxen verplicht te reageren. Inderdaad, vanaf de jaren ’80 heeft de communio/eenheid tussen de christenen zoals omschreven in de oecumenische documenten van de Wereldraad van Kerken teruggegrepen naar de omschrijving: volle of totale . Zo heeft de algemene oecumenische vergadering van Canberra (1991) in haar verklaring over de eenheid het concept gebruikt van de volle communio ( full communion ) dat in alle domeinen en op alle niveaus van het kerkelijke leven bestaat en tegelijkertijd erkent dat er een zekere graad van communio bestaat tussen de Kerken, en deze van Porto Alegre (2006) spreekt over een gemeenschappelijk engagement op de weg die leidt tot een volledige zichtbare eenheid ( full visible unity ) . De orthodoxen hebben de pertinentie van deze kwalificaties: heel of partieel, volledig of onvolledig, die bij het concept van de communio worden gevoegd, in vraag gesteld. Want deze benadering is vreemd aan de orthodoxen. Voor de orthodoxe ecclesiologie betekent het begrip communio dat aan de Kerk wordt toebedeeld, de eenheid zoals die op het lokale niveau wordt beleefd tussen de christenen, die deelnemen aan dezelfde communio/eucharistische synaxis. En op het niveau van de ene Kerk is het de communio Christus bevindt zich in de katholieke kerk die ‘door de opvolger van Petrus en de met hem verenigde bisschoppen wordt bestuurd ».