Perspectief 2015-27

2015-27 27 Poging tot een zelfkritische orthodoxe evaluatie Unitatis redintegratio vanuit Orthodox gezichtspunt dr. Sorin Selaru Inleiding Het is voor mij een eer om hier vandaag, op deze samenkomst, een orthodox standpunt te mogen verwoorden naar aanleiding van de 50 ste verjaardag van een van de meest geroemde oecumenische documenten van de 20ste eeuw: het decreet Unitatis Redintegratio ( UR ) van het Tweede Vaticaans Concilie. Dit concilie heeft fundamenteel de christelijke ecclesiologie, over alle tradities heen, getekend, ook al wezen de eerste aanzetten hiervan niet in die richting. Nu we, een halve eeuw later terugblikken, kunnen we ongetwijfeld zeggen dat het Tweede Vaticaans Concilie over het geheel genomen, een van de belangrijkste ecclesiologische gebeurtenissen, zo niet de meest belangrijkste, is geweest van de voorbije eeuw. De ecclesiologie heeft eerst en vooral te maken met de identiteit van de Kerk : wat is de Kerk ? of beter : wie is de Kerk ? Waar komt ze vandaan en waar gaat ze naartoe? Wat is haar bedoeling en welke zijn haar begrenzingen ? De fundamenten van het katholieke antwoord op de vraag naar de kerkelijke identiteit en de positionering van de katholieke Kerk ten aanzien van de andere christenen vinden we uiteengezet in de drie documenten die op dezelfde dag, de 21ste november 1964, publiek werden gemaakt : Lumen Gentium , Unitatis Redintegratio en Orientalium Ecclesiarum . Natuurlijk is het ecclesiologisch document bij uitstek van het concilie de dogmatische constitutie Lumen Gentium. Het

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=