Perspectief 2012-17

Perspectief, Digitaal Oecumenisch Theologisch Tijdschrift Katholieke Vereniging voor Oecumene, nr. 17, september 2012 13 Missie en catechese 8 het leven van gemeenschappen van de Transfiguratie Broederschap door Jekaterina Aleksejeva De geschiedenis van onze beweging begint eind 1960, toen haar oprichter Joeri Kotsjetkov (de toekomstige priester Georgii Kotsjetkov) en na hem een paar vrienden een bekeringservaring tot God hadden en toetraden tot de kerk. In 1971 hielp hij een vriend zich voor te bereiden op de doop, zijn eerste ervaring als catecheet. Zijn eerste catechumeen werd een paar maanden later gedoopt. Van begin af aan zocht iedereen die zijn of haar catechese onder broeder Georgii voltooide naar een volheid van het leven in de kerk. Zoals broeder Georgii destijds onder het pseudoniem Nikolaj Gerasimov schreef over jonge mensen die na jaren van Sovjetpropaganda, en nog altijd onder druk en intimidatie van het Sovjetregime, de kerk en het spirituele leven herontdekten: “Wat zij verwachtten werd met vreugde ontvangen en bood – eindelijk – iets zinvols om te doen. Ze hoopten een plek te vinden waar ze konden worden gelouterd, gewassen en gereinigd en waar ze zouden worden ingewijd in de grote christelijke, Russische, en universele cultuur – maar in werkelijkheid vonden ze een niveau aan universele onwetendheid, angst, gebrek aan principes, bedrog, hebzucht, zorg om het uiterlijk ten koste van het innerlijk (…) dat zelfs nog overtrof wat je buiten de kerk zou vinden. Ze ontdekten dat er niemand was om hen te ontvangen of iets zinvols te laten doen, met als gevolg dat sommigen voor de verleiding vielen en, zonder steun in het uur van nood, voorgoed weggingen, terwijl anderen verder naar God zochten zonder God (of de kerk), vluchtend naar sektes, in vals mysticisme, of zich verliezend in Oosterse occulte leren. Slechts een kleine minderheid van deze mensen vond ofwel een plek in de bestaande structuur van de kerk – waarvoor ze moesten vechten en waarvoor vaak duur werd betaald (…) met als offer de diepte van waarachtige ecclesiologie (…) – ofwel, in andere gevallen, begon ze te vechten voor de Kerk binnen de kerk, van meet af aan bereid om geduldig alle mogelijke vormen van misverstand, censuur, gebrek aan steun te verdragen, met al het bijkomende verdriet van persoonlijke eenzaamheid en ongeschiktheid.” Uitgangspunten Deze laatste categorie mensen, nog altijd bepaald niet talrijk, kwam al snel tot een aantal heel eenvoudige conclusies of ‘principes om te vechten voor de kerk’ binnen de kerk. 1) Je niet afzonderen van Orthodoxie, wat er ook gebeurt, want “iedere zonde in de kerk is niet een zonde van de kerk, maar een zonde tegen de kerk”. 2) Streven naar volledige vrijheid en onafhankelijkheid, zowel voor de kerk als voor jezelf. 3) Alles doen om eenheid binnen de kerk te brengen en de ware realiteiten van het kerkelijk leven te ontdekken en openbaren. 4) In alles het evangelie volgen, zonder uitzondering, ongeacht iedere bestaande vorm van tegengestelde tradities, gebruiken, extern of intern verzet, inclusief die van ‘common sense’ . 5) Volledige overeenstemming eisen tussen de ‘geestelijke’ en de ‘letterlijke’ betekenis in ieder aspect van het kerkelijk leven – geen ‘geestelijk’ zonder ‘letterlijk’ of “we zouden uit de wereld moeten”, en zeker geen ‘letterlijk’ zonder ‘geestelijk’ want “de letter doodt, maar de geest geeft leven”. 6) Niet opgesloten zitten in jezelf of je eigen traditie, maar overal de waarheid zoeken, haar aanvaarden en naar de kerk brengen, waar je haar ook moge vinden. 7) Alles toetsen in de heilige Geest en ‘veel beraad’, persoonlijke verantwoordelijkheid dragen voor je eigen fouten en zonden. 8) Niets vrezen, te allen tijde bereid zijn tot ieder lijden voor Christus. 8 Deze inleiding over het leven van gemeenschappen van de Transfiguratie Broederschap werd door Jekaterina Aleksejeva gepresenteerd op een bijeenkomst van de Conferentie van Europese Kerken over nieuwe en opkomende missionaire bewegingen.

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=