Perspectief 2011-11

Perspectief, Digitaal Oecumenisch Theologisch Tijdschrift Katholieke Vereniging voor Oecumene, nr. 11, maart 2011 5 3. Oprichting van de Wereldgemeenschap van Gereformeerde Kerken (World Communion of Reformed Churches / WCRC) Twee grote gereformeerde wereldorganisaties, de Wereldbond van Gereformeerde Kerken, en de Gereformeerde Oecumenische Raad fuseerden tot de Wereldgemeenschap van Gereformeerde Kerken tijdens een bijeenkomst in Grand Rapids (Michigan, Verenigde Staten) van 18 tot 28 juni. De nieuwe organisatie brengt ongeveer 80 miljoen gereformeerde christenen samen uit 227 Kerken in 108 landen. Deze fusie wil “een beslissende inspanning leveren om christenen te verenigen voor het gemeenschappelijke getuigenis en de dienst aan de wereld”. De vergadering boog zich over de noodzaak om tegelijkertijd de verscheidenheid te valoriseren en de eenheid te bewerken. Men heeft de eenheid kunnen vaststellen tijdens de gesprekken, maar ook in de liturgie, zei Setri Nyomi, secretaris- generaal van de WCRC in een interview aan het einde van de bijeenkomst. Dominee Jerry Pillay, secretaris-generaal van de Uniting Presbyterian Church in Southern Africa , werd tot voorzitter verkozen van de WCRC met een mandaat van zeven jaar. In de slotboodschap zegt de vergadering dat ze het evangelie van de verzoening heeft beluisterd en dat ze zich heeft voorbereid om ‘met blijde hoop’ het hoofd te bieden aan de verscheiden problemen in de schoot van de Kerken in de wereld’. Het gebruik in het Engels en in het Frans van het woord communion voor de nieuwe organisatie is iets nieuws. Het Duitse Gemeinschaft en het Engelse fellowship worden gewoonlijk vertaald door ‘gemeenschap’. Welnu, de officiële omschrijving van de WCRC is communion. Gaat het hier om het bevorderen van een veeleer communio-ecclessiologie? Dat zou een betekenisvolle evolutie zijn op het niveau van de oecumenische betrekkingen met katholieken, orthodoxen en anglicanen, en een zich afzetten tegen de heersende traditie waarin de Kerk eerder in termen van Verbond dan van communio wordt omschreven. De WCRC zal, voorlopig alleszins, zijn zetel in Genève hebben in de kantoren die de WARC vroeger gebruikte, maar er is een levendige discussie gaande over de opportuniteit om die te bewaren. 4. De Pauselijke Raad voor de Eenheid van de Christenen (PREC) Het Vaticaan kondigde op 1 juli aan dat kardinaal Walter Kasper (77) als voorzitter van de Pauselijke Raad voor de Eenheid van de Christenen met pensioen ging. Hij werd vervangen door mgr. Kurt Koch, bisschop van Basel (Zwitserland). Tijdens zijn bezoek aan Parijs in mei had kardinaal Walter Kasper nog gezegd dat het oecumenische engagement van de Katholieke Kerk ‘onomkeerbaar’ is, ook al dient men geduld te oefenen met nieuwe doorbraken. “De weg van de oecumene zal langer zijn dan we dachten na het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965)”, zei hij, terwijl hij verwees naar dit concilie dat een aantal veranderingen in de Katholieke Kerk, ondermeer in zijn betrekkingen met andere Kerken, met zich meegebracht. “Ieder kerk heeft zijn eigen identiteit en we dienen dat te respecteren.” Als secretaris van de Pauselijke Raad was kardinaal Kasper in 1999, aanwezig bij de ondertekening van de Gemeenschappelijke verklaring tussen de Katholieke Kerk en de Lutherse Wereldbond over de rechtvaardiging . Dit theologische punt is een van de redenen geweest van de scheiding tussen Rome en Martin Luther en zijn aanhangers in de tijd van de Hervorming in de 16 e eeuw. “We zijn van onze tafel opgestaan en hebben elkaar omarmd in een spontaan gebaar”, herinnerde zich dominee Ishmael Noko, secretaris-generaal van de Lutherse Wereldbond in een communiqué van 1 juli. “We weten dat het niet zomaar een persoonlijk en hartelijk moment was, maar ook het begin van een nieuwe stap in de verzoening tussen onze Kerken.” “Hij heeft een fundamentele theologische visie op onze oproep tot eenheid”, verklaarde Olav Fykse Tveit, secretaris-generaal van de Wereldraad, met betrekking tot de kardinaal. Dominee Tveit gaf op 30 juni in Moskou een persconferentie na het officiële bezoek aan de Russisch-orthodoxe Kerk. Metropoliet Hilarion (Alfeyev) van Volokolamsk, die aan het hoofd stond van het departement externe betrekkingen van het Patriarchaat van Moskou, eerde de kardinaal eveneens, die hij als een ‘groot theoloog van de Rooms-katholieke Kerk’ omschreef. “Kardinaal Kasper heeft een belangrijke bijdrage