SAMENGEROEPEN OM VREDESTICHTERS TE ZIJN ALS INTERKERKELIJK DOCUMENT XXIII Zo kent de Broederschap een Zwitserse traditie met een link naar Pennsylvania, een Russische met een link naar het Amerikaanse Midden Westen en Canada te onderkennen, en een Nederlandse. De variatie is niet alleen geografisch, ze heeft ook consequenties voor het centraal stellen van thema’s, voor de waardering van de politieke overheden, en daarmee ook voor positionering in de discussie ‘pacifisme versus rechtmatige (bewapende) verdediging’. Zo is de positie van Reimer duidelijk ingebed in een ‘politieke theologie’ van de staat en zijn positief recht’. Vanuit Rooms Katholiek gezichtspunt betekent deze dialoog dan ook steeds een oefening in contextueel denken. Te simpel gezegd: het is niet alles Yoder wat de klok slaat. Yoder is een belangrijk pacifistisch representant van deze traditie, die terecht ook in andere kerken veel bestudeerd is, maar hij is niet de enige. In het proces van totstandkoming van ‘Samen geroepen om vredestichters te zijn’ waren het vooral Noord-Amerikanen die gesprekspartners van het Vaticaan waren. Daarmee is ook aangegeven dat de dialoog met andere tradities binnen de Broederschap, en zeker in Nederland, daarmee nog onvoltooid is. Moge dit document, de vrucht van een voorbeeldige gezamenlijke verwerking van pijnlijk verleden, daarom ook in onze tijd opnieuw de oecumenische dialoog over vrede, gerechtigheid en verzoening bevorderen en een impuls geven aan het doordenken van principes, waarden en overtuigingen, en van de internationale en nationale politiek-institutionele contexten waarin vredeswerk gestalte krijgt. In onze tijd is bijvoorbeeld de fundering van de rechtsstaat in een triniteitsleer, zoal s ook door Reimer ontwikkeld, buitengewoon relevant voor alle kerken die zich in rechtsstaten om minderheden en armen bekommeren en samenwerken met NGO’s. Prof. dr. Fred van Iersel Ds. Anne-Marie Visser
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=