XIII SAMEN GEROEPEN OM VREDESTICHTERS TE ZIJN ALS INTERKERKELIJK DOCUMENT In dit rapport van de internationale dialoog tussen de RK Kerk en de Mennonite World Conference (1998-2003) Samengeroepen om vredestichters te zijn komen zeer veel thema’s aan de orde. In deze zin is het een rijk document. In deze inleiding lichten we de belangrijkste thema’s toe en gaan we in op hun actuele betekenis. A. Wederkerige kritische zelfreflectie als pluspunt Wij zijn met name positief onder de indruk van het vermogen tot kritische zelfreflectie van beide kerken in deze dialoog. Je moet het maar aangaan. Het document als geheel vertoont in positieve zin de sporen van de eeuw van de oecumene. Er is zichtbaar sprake van een streven naar eenheid, niet slechts als optie, maar als noodzaak. En er worden stevige aanzetten gegeven voor een voortgaand proces van dialoog over die eenheid, waarbij moeilijke vragen niet uit de weg worden gegaan. Een goed voorbeeld hiervan is de paragraaf over de betekenis van het Constantijnse tijdperk met haar pogingen tot synergie van overheid en kerk, met de consequenties die deze synergie had voor de identiteit en het profiel van de Kerk van Christus als vredeskerk. B. Gezamenlijk verwerken van wederzijdse schuld Ook doet het ons als lezers goed dat er gesproken is over een gezamenlijke verwerking van de zestiende eeuw, dat wil zeggen de opmaat naar en het begin van de Reformatie. Misstanden in de Kerk van de late middeleeuwen worden benoemd, en ook wordt er schuld beleden voor leed dat de ander is aangedaan.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=