SAMENGEROEPEN OM VREDESTICHTERS TE ZIJN X WOORD VOORAF “Gelukkig de vredestichters, want zij zullen kinderen van God genoemd worden” (Mt. 5,9) Het bevorderen van vrede en verzoening behoort tot de kern van een christelijke levensopvatting. Hoewel de wens tot vrede op ieders lippen ligt, op de eerste plaats bij hen die lijden onder oorlog en geweld, wordt onze wereld de hele geschiedenis door onverminderd door conflicten en oorlogen geteisterd. Zijn christenen en kerkgenootschappen vredestichters? Zeker niet allemaal en bepaald niet altijd. Bovendien is het in de geschiedenis van de Kerk, het ene lichaam van Christus, maar al te vaak gebeurd dat christenen en kerken verstrikt raakten in oorlog en geweld. Vaak is het moeilijk om de betekenis (oorzaak of instrument) van de religie precies vast te stellen. Maar het is zeker niet zo dat het religieuze als zodanig altijd en overal een vaccin is tegen agressie en geweld. Helaas niet. Ten tijde van de reformaties in Europa (1450 tot 1650) bijvoorbeeld was godsdienst wel degelijk een factor van betekenis in het legitimeren van oorlogen. Maar tegelijkertijd roept dat de vraag op of daarmee niet ook de kern van de christelijke godsdienst geweld werd aangedaan. De strijd tussen staten die met de Reformatie meegingen en staten waar de katholieke godsdienst de norm bleef, heeft destijds een diepe kloof geslagen tussen katholieken en protestanten, die diep doorwerkte in de staatsinrichting, samenleving en cultuur. Dat leidde het einde in van de verstrengeling tussen staat en religie in Europa ten faveure van de scheiding tussen kerk en staat en de algemene toepassing van het beginsel van de godsdienstvrijheid.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=