Samengeroepen om vredestichters te zijn

SAMENGEROEPEN OM VREDESTICHTERS TE ZIJN 76 116 Zowel in de Westerse als in de Oosterse Kerk wordt de kinderdoop beschouwd als een praktijk met een oude traditie.111 In het oudst bekende rituale staat in een beschrijving van de Apostolische Traditie uit het begin van de derde eeuw de volgende regel: “Doop eerst de kinderen. De kinderen die voor zichzelf kunnen spreken moeten dat doen. De ouders of een familielid moeten voor de anderen spreken.”112 De Katholieke Kerk doopt volwassenen, kinderen en zuigelingen. In ieder van deze gevallen is het geloof een belangrijk element. Wat de volwassenen en kinderen betreft legt ieder van hen zelf zijn of haar geloofsbelijdenis af. Met betrekking tot de zuigelingen heeft de Kerk altijd verstaan dat de dopeling gedoopt wordt in het geloof van de Kerk. Het is de Kerk die met haar geloof het kind omringt dat nog geen persoonlijke geloofsbelijdenis kan doen. Deze overweging is gebaseerd op de dubbele solidariteit die men aantreft in de brieven van Paulus, namelijk de solidariteit in Adam en de solidariteit in Christus (Rom 5). In de inleiding op de doopritus voor zuigelingen wordt bepaald dat “om de werkelijkheid van het sacrament tot volle ontplooiing te brengen, moeten de kinderen daarna opgevoed worden in het geloof waarin zij gedoopt zijn. De basis van deze 111 Vgl . Or igenes, In Romanis, V, 9, in: PG 14, 1047; vgl . St. Augustinus, De Genesi ad litteram, X, 23, 39, in: PL 34, 426; De peccatorum meritis et remissione et de baptismo parvulorum ad Marcellinum, I , 26, 39, in: PL 44, 131. In feite wordt in dr ie passages van de Handelingen van de Apostelen (16,15; 16,33; 18,81) gesproken over een hele familie die gedoopt wordt. Zie ook Irenaeus, Adv. Haereses II, 22, 4, in: PG 7, 784; Harvey I, 330. Vele inscripties reeds uit de tweede eeuw geven kleine kinderen de titel van ‘kinderen van God’ , een titel die alleen aan gedoopten gegeven werd, of vermelden uitdrukkelijk dat ze gedoopt waren: vgl . bijvoorbeeld Corpus Inscriptionum Graecarum, 9727, 9801, 9817; E. Diehl, ed., Inscriptiones Latinae Christianae Veteres (Ber lijn: Weidmann, 1961), 1523 (3), 4429 A. Voor een ui tvoerige studie over de kwestie van de kinderdoop in samenhang met de riten van de christelijke initiatie, zie Maxwell E. Johnson, The Ri tes of Christian Initiation: Their Evolution and Interpretation (Collegeville: The Liturgical Press, 1999). 112 Hippolytus van Rome, Traditio apostolica, 21.

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=