INLEIDING 7 12 Hoewel doopsgezinden en katholieken eeuwenlang zonder contact met elkaar of op gespannen voet met elkaar hebben geleefd, hebben zij de laatste tijd meer en meer contact met elkaar gehad. Op het internationale vlak ontmoetten zij elkaar regelmatig in een aantal interkerkelijke organisaties. Zo ontmoeten vertegenwoordigers van de Mennonite World Conference (MWC) en de Pauselijke Raad ter bevordering van de Eenheid van de Christenen (PCPCU) elkaar ieder jaar bij de vergadering van de Conferentie van Secretarissen van Christian World Communions (CS/CWC), een forum dat al meer dan veertig jaar de algemene secretarissen van deze internationale verbanden bij elkaar brengt voor informele contacten en gesprekken. Er zijn op plaatselijk en nationaal niveau talrijke andere contacten geweest. 13 Niet lang geleden zijn sommige katholieken en doopsgezinden begonnen elkaar uit te nodigen voor vergaderingen of evenementen waarvoor ieder van beide verantwoordelijk was. Op het internationale vlak nodigde paus Johannes Paulus II de Christian World Communions, waaronder de Mennonite World Conference, uit tot deelname aan de Wereldgebedsdag voor de vrede te Assisi die gehouden werd in 1986. De toenmalige secretaris van de MWC, Paul Kraybill, woonde de bijeenkomst bij. De MWC nodigde de PCPCU uit om een waarnemer te zenden naar haar Wereldcongres te Calcutta in januari 1997. Namens de PCPCU was mgr. John Mutiso Mbinda daar aanwezig, en bracht een boodschap mee van haar voorzitter, Edward Idris kardinaal Cassidy; hierin sprak de kardinaal “de oprechte hoop uit dat er ook verdere contacten zullen zijn tussen de Mennonite World Conference en de Katholieke Kerk”. Na het begin van de internationale dialoog tussen doopsgezinden en katholieken in 1998, werd onder andere de MWC door paus Johannes Paulus II uitgenodigd om vertegenwoordigers te zenden naar de evenementen te Rome die in verband stonden met het Jubeljaar 2000. De doopsgezinde medevoorzitter van deze dialoog, dr. Helmut
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=