SAMENGEROEPEN OM VREDESTICHTERS TE ZIJN 34 zouden kunnen profiteren van het bestuderen van de minderheidssituatie van de Katholieke Kerk in veel landen sinds de tijd van de Reformatie, en van het besef dat ook katholieken door de eeuwen heen de ervaring hebben gehad vervolgd te worden. D HET CONSTANTIJNS TIJDPERK 53 Nadat wij samen de zestiende eeuw bestudeerd hadden werd het onze dialooggroep duidelijk dat verdere gezamenlijke historische studie nodig was over twee andere tijdvakken. Tijdens de Reformatie waren botsende zienswijzen over deze perioden een belangrijke reden voor scheiding. De nu volgende paragrafen geven een indruk van onze beschouwingen over zowel het Constantijnse tijdperk als de laatmiddeleeuwse periode. EEN GEZAMENLIJK LEZEN VAN GEBEURTENISSEN EN VERANDERINGEN 54 Met begrippen als ‘Constantijns tijdperk’, ‘verandering’ of ‘wending’ verwijzen we naar de belangrijke ontwikkelingen die vanaf het begin van de vierde eeuw plaats hadden. Dopers en andere radicale hervormers spreken vaak over deze veranderingen als ‘het Constantijns verval’.23 In 313 vaardigde de Romeinse keizer Constantijn het Edict van Mi laan uit, dat het christendom toestond om zonder vervolgd te worden te bestaan naast andere godsdiensten. Hij eiste ook dat alle gebouwen, begraafplaatsen en andere eigendommen die bij eerdere vervolgingen waren afgenomen, aan de Kerk werden teruggegeven. In 380 riep keizer Theodosius I het christendom uit tot de officiële godsdienst van het Keizerrijk, door de geloofsbelijdenis van Nicea tot rijkswet te verheffen. Op dat moment hadden niet-christelijke godsdiensten geen wettelijke status meer in het Romeins Keizerrijk en vielen vaak ten prooi aan vervolging. Dankzij deze 23 Vgl. Walter Klaassen, ‘The Anabaptist Cr itique of Constantinian Chr istendom’ , in: Mennonite Quarterly Review 55 (1981), 218-230.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=