GEMEENSCHAPPELIJKE BESCHOUWING VAN DE GESCHIEDENIS 15 ondergrond van onze beide tradities. We hebben ook ontdekt dat de daaropvolgende eeuwen van scheiding voor ons een groot verlies hebben betekend. Het samen herlezen van het verleden helpt ons om bepaalde aspecten van ons kerkelijk gebeuren weer terug te winnen of te herstellen die we misschien hebben onderschat of zelfs niet serieus hebben genomen wegens eeuwen van scheiding en vijandschap. 27 Ons gemeenschappelijk herlezen van de kerkgeschiedenis zal, zo hopen wij, ertoe bijdragen dat er over het verleden een gemeenschappelijke interpretatie wordt ontwikkeld. Dit kan leiden tot een gemeenschappelijke nieuwe herinnering en een gedeeld verstaan van elkaar. Van de andere kant kan een gemeenschappelijke nieuwe herinnering ons bevrijden uit de kerker van het verleden. Met dit als uitgangspunt horen zowel katholieken als doopsgezinden de uitdaging om bouwmeesters te worden van een toekomst die meer beantwoordt aan Christus’ onderrichtingen toen Hij zei: “Een nieuw gebod geef Ik u: gij moet elkaar liefhebben; zoals Ik u heb liefgehad, zo moet ook gij elkaar liefhebben. Hieruit zullen allen kunnen opmaken dat gij mijn leerlingen zijt: als gij de liefde onder elkaar bewaart” (Joh 13,3435). Gegeven dit gebod kunnen christenen de verantwoordelijkheid op zich nemen voor het verleden. Ze kunnen de fouten noemen uit hun verleden, ze betreuren, ze trachten te verbeteren. De doperse theoloog John Howard Yoder schreef: “Het is een kenmerkend element van de christelijke boodschap dat er een remedie is voor hetgeen slecht was in het verleden. Als het element van berouw bij contact tussen gelovigen geen rol speelt, delen we niet het hele getuigenis van het evangelie.”8 8 John Howard Yoder , ‘The Disavowal of Constantine: An Alternative Perspective on Interfaith Dialogue’, in: The Royal Priesthood: Essays Ecclesiological and Ecumenical (Grand Rapids: Wm. B. Eerdmans, 1994), 242-261, vooral 251.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=