Samengeroepen om vredestichters te zijn

SAMENGEROEPEN OM VREDESTICHTERS TE ZIJN 14 met elkaar te delen konden we komen tot een breder inzicht in de geschiedenis van de kerk. 24 Allereerst zagen we in dat onze beide tradities van bepaalde aspecten van de kerkgeschiedenis interpretaties hadden ontwikkeld die beïnvloed waren door negatieve beelden van de ander, hoewel op verschillende wijzen en in verschillende mate. Wederzijdse vijandige beelden werden gekoesterd en duurden voort in onze respectievelijke gemeenschappen en bij de voorstellingen die we in de geschiedenis van elkaar hadden. Onze verstandhouding, of beter gezegd het ontbreken daarvan, begon in een context van breuk en scheiding. Sinds die tijd, vanaf de zestiende eeuw tot nu toe, hebben theologische polemieken voortdurend voeding gegeven aan negatieve beelden en bekrompen stereotypen van elkaar. 25 Vervolgens hebben onze beide tradities een eigen selectieve manier om de geschiedenis te beschouwen. Al gauw denkt men aan twee voorbeelden: de wisselwerking tussen kerk en staat in de Middeleeuwen en het gebruik van geweld door christenen. Soms bleef ons zicht op de geschiedenis van het christendom beperkt tot deze twee aspecten, welke het meest overeen schenen te komen met de wijze waarop onze respectievelijke kerkgemeenschappen zichzelf zagen. Wat we vooral zagen hing samen met bepaalde gezichtspunten uit onze tradities, hetgeen vaak leidde tot een wijze van bestudering van de geschiedenis waarbij de resultaten van ons onderzoek bij voorbaat beïnvloed werden door onze kerkelijke uitgangspunten. 26 Het was een kostbare ervaring, samen de kerkgeschiedenis te bestuderen of deze te herlezen in een ongedwongen sfeer. We konden daardoor een ruimer zicht krijgen op de geschiedenis van de christelijke traditie. We werden eraan herinnerd dat we minstens vijftien eeuwen delen van gemeenschappelijke christelijke geschiedenis. De oude Kerk en de Kerk van de Middeleeuwen waren en zijn nog steeds de gemeenschappelijke

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=