Samengeroepen om vredestichters te zijn

NAAR EEN HELING VAN HERINNERINGEN 119 gezamenlijke inspanningen van katholieken en doopsgezinden. Zo namen wij bijvoorbeeld waar dat binnen de vaak gewelddadige samenleving van de Middeleeuwen er ook, als deel van het erfgoed van de Katholieke Kerk, een ononderbroken traditie bestond van kerkelijke vredesbewegingen.195 Ook zagen wij dat weliswaar sommige met de dopers verwante groepen het gebruik van het zwaard toestonden bij de vestiging van het koninkrijk van God, maar dat velen trouw waren aan de beginselen van pacifisme en geweldloosheid vanaf het begin, en dat al spoedig deze standpunten leerstellig werden aanvaard en consequent toegepast door dopers en doopsgezinden.196 Het zuiveren van de herinnering over deze punten betekent dat katholieken zowel als doopsgezinden voortdurend moeten blijven vechten om het perspectief van het evangelie op kwesties van vrede en geweldloosheid te handhaven. En beiden kunnen in de vroege geschiedenis van de Kerk bronnen vinden die ons kunnen helpen bij het vorm geven aan een christelijk getuigenis over vrede in de gewelddadige wereld van vandaag. 196 Samenvattend, wij geloven niet alleen dat met de verzoening en de zuivering van historische herinneringen in onze gemeenschappen moet worden doorgegaan, maar ook dat dit proces katholieken en doopsgezinden kan brengen tot een nieuwe samenwerking in het getuigenis van het Evangelie van de vrede. 197 Aan katholieke zijde weerspiegelen uitspraken van het Tweede Vaticaans Concilie een zuivering van de herinnering. Anders dan in het verleden, toen anderen de schuld kregen van de scheuringen die plaats hadden, erkende het Concilie dat ook de katholieken schuld hadden. Het Concilie gaf dit toe met betrekking tot scheuringen in het verleden die zich hebben 195 Vgl . boven § 64. 196 Vgl . boven § 39.

RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=