OECUMENISCH DIRECTORIUM 92 Bisschoppenconferenties meer nauwkeurige richtlijnen kunnen geven voor deze pastorale dienst. 147. Om zich van deze verantwoordelijkheid te kwijten zou men, wanneer de situatie het vereist, moeten trachten zo mogelijk contact op te nemen met de bedienaar van de andere kerk of kerkelijke gemeenschap, ook al blijkt dat niet altijd gemakkelijk te zijn. In het algemeen kan het met elkaar contact opnemen om deze huwelijken steun te bieden en de waarden ervan levend te houden, voor de christenherders een uitstekend terrein zijn voor oecumenische samenwerking. 148. Bij het opstellen van het programma voor de noodzakelijke huwelijksvoorbereiding zouden de priester of de diaken en hun medewerkers veel nadruk moeten leggen op de positieve aspecten van hetgeen de echtgenoten, omdat ze christenen zijn, gemeen hebben aan genadeleven, geloof, hoop en liefde en andere inwendige gaven van de heilige Geest.141 Ieder van beide echtgenoten zou trouw moeten blijven aan zijn of haar christenplicht en die moeten vervullen, maar tegelijk moeten streven naar wat tot eenheid en onderling verstaan kan leiden; daarbij zouden ze de werkelijke verschillen niet mogen bagatelliseren en moeten vermijden te vervallen tot een houding van godsdienstige onverschilligheid. 149. Om elkaar beter te verstaan en tot grotere eenheid te komen, zou ieder van beiden de godsdienstige overtuigingen van de ander beter moeten leren kennen, en ook de leer en praktijken van de kerk of kerkelijke gemeenschap waartoe die ander behoort. Om de beide echtgenoten te helpen hun gemeenschappelijk christelijk erfgoed te beleven, moet men hen erop wijzen dat samen bidden van wezenlijk belang is voor hun geestelijke eendracht, en dat dit ook geldt voor het lezen en bestuderen 141 Unitatis redintegratio, 3.
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=