HOOFDSTUK V 101 VORMEN EN STRUCTUREN VAN DE OECUMENISCHE SAMENWERKING 163. De oecumenische samenwerking kan gestalte krijgen in de deelname van de verschillende kerken en kerkelijke gemeenschappen aan projecten die door een van hun leden reeds zijn opgezet, of in het coördineren van op zichzelf staande acties waardoor onnodige doublures van bestuurlijke structuren worden vermeden, of in het nemen van gezamenlijke initiatieven en het opzetten van gezamenlijke projecten. Er kunnen verschillende soorten van min of meer permanente raden of comités worden opgericht om de betrekkingen tussen de kerken en kerkelijke gemeenschappen te vergemakkelijken, en om hun onderlinge samenwerking en getuigenis te bevorderen. 164. Bij de katholieke deelname aan alle soorten van oecumenische bijeenkomsten en samenwerkingsprojecten dienen de normen in acht te worden genomen die door het plaatselijk kerkelijk gezag zijn vastgesteld. In laatste instantie zal de bisschop hebben te oordelen over de opportuniteit en geschiktheid van alle vormen van plaatselijke oecumenische actie, daarbij rekening houdend met hetgeen op regionaal of nationaal niveau is beslist. De bisschoppen, de Synoden van de katholieke Oosterse kerken en de Bisschoppenconferenties dienen te handelen overeenkomstig de richtlijnen van de Heilige Stoel, en in het bijzonder van de Pauselijke Raad voor de Bevordering van de Eenheid der Christenen. 165. Wanneer de door de kerken en kerkelijke gemeenschappen gemachtigde vertegenwoordigers elkaar regelmatig of bij speciale gelegenheden ontmoeten, kan dit zeer veel bijdragen tot de oecumenische samenwerking. Niet alleen bewijzen deze bijeenkomsten duidelijk hoe groot de betrokkenheid is van hen die samenwerken om de eenheid van de christenen te bevorderen, maar ze kunnen ook officieel de activiteiten bekrachtigen die in gezamenlijkheid door de lidmaten van de door hen vertegen-
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=