5 ik mij af: Heeft de Heer ons verlaten? We zijn op een punt, waar het geloof tot op zijn grondvesten beeft, voor ons allen van de kleine kudde die nog over is in Aleppo. Christus vroeg aan Saul: ‘Waarom vervolgt gij Mij?’ (Handelingen 9, 4). Het zijn de woorden die duidelijk blijk gaven van zijn verbondenheid met ieder deel van zijn heilig lichaam, de Kerk.” En, schrijft pater Ibrahim: “Hij is hier te midden van zijn volk. Hij helpt zijn mensen en staat hen bij via de barmhartigheid en het mededogen van zijn apostelen, al wordt hun moed soms zwaar op de proef gesteld en worden zij door verslagenheid bevangen bij het zien van wat hun kudde wordt aangedaan. Zo is het voor ons, franciscaner broeders. En daarom blijven we hier.” Door hun getuigenis zijn de christenen in Syrië voor ons in Nederland een teken van hoop. Laten we luisteren naar hun verhalen, voor en met hen bidden en hen zo goed mogelijk steunen om door deze verschrikkelijke oorlog heen te komen. Laten we bidden voor vrede en hulp organiseren. ◆ en ongebroken over de periode van zijn gevangenschap in Raqqa en de kracht die hij uit zijn geloof putte om dit te doorstaan. Pater Jacques blijft in Syrië en hoopt dat hij het St. Elianklooster in Qaryatayn uit de 6e eeuw, waar hij prior was, weer op kan bouwen. Dit werd door IS in augustus vernietigd. Waarom wij blijven Indrukwekkend ook is het verhaal van de franciscaanse communiteit in de wijk Soulaymanieh van Aleppo. Hun huis werd zowel bij de beschietingen in april 2015 als in februari 2016 getroffen door mortierinslagen. Voor Kerk in Nood deed pater Ibrahim zijn verhaal. De raketbeschietingen zaaien dood en verderf en veroorzaken angst en paniek. De franciscanen blijven en helpen waar ze maar kunnen. “Probeer u in te denken wat deze gezinnen doormaken wanneer ’s nachts om hen heen raketten inslaan, zonder dat zij ook maar een idee hebben van wat er nog gaat gebeuren. Een oude vrouw vertelt onder tranen dat de mensen die nacht niet wisten wat ze moesten doen: wegrennen en de dood op straat in de ogen zien, of thuis blijven en riskeren door raketten om het leven te komen? (…) Waarom wij blijven? We geven niet op. We hebben het moeilijk, maar zijn niet verslagen. We hebben voedselpakketten gebracht naar de getroffen woningen, hebben met experts schade opgenomen en zijn met het herstel van ramen en deuren begonnen.” In de ellende van deze oorlogsgebeurtenissen komen bij pater Ibrahim de woorden op van psalm 12: “Hoe lang nog zult Gij mij vergeten?” “Soms vraag “Bid met ons dat de oorlog eindigt, help ons de christenen te steunen die besloten hebben om te blijven.” Syrisch-orthodoxen (170.000) en Syrisch-katholieken (70.000). Het aantal christenen in Syrië is door de oorlog gehalveerd. Door de oorlog zijn miljoenen mensen binnen en buiten Syrië ontheemd geraakt. Er zijn volgens de VN al meer dan 250.000 doden gevallen. Andere schattingen komen bijna uit op het dubbele aantal doden. Ondanks alle wanhoop en verbijstering over de terreur en de verwoesting die door de oorlog wordt aangericht is de hoop voor de Kerk in Syrië en Irak niet verloren. Luister naar het verhaal van pater Jacques Mourad, een Syrisch-katholieke priester, die in mei 2015 ontvoerd wordt door IS en na vijf maanden gevangenschap in Raqqa ontsnapt met behulp van een moslimvriend. Na zijn vrijlating dankt hij allen die voor zijn vrijheid gebeden en hem geholpen hebben. In verschillende interviews vertelt hij zonder bitterheid geert van dartel Secretaris Katholieke Vereniging voor Oecumene www.oecumene.nl www.hoopvoordekerkinsyrieenirak.nl
RkJQdWJsaXNoZXIy MzgxMzI=